FABRYKA - Encyklopedia Rocka i Metalu Industrialnego - Uglyhead

Katarzyna NINa Górnisiewicz | Review submission:

Song

Album |

About |

MusicXRay sign up |

Suggest an artist

Uglyhead - The Garden (wydanie specjalne) |Automation Records, 2012|

01. The Path, 02. Through the gates, 03. Between the leaves, 04. Empty City, 05. Lichen, 06. Nerium, 07.Drosera, 08. Kudzu, 09. Burgeon, 10. Blight
Bonus Disc: 01. Amalgam, 02. Wilting, 03. The Merge, 04. Engorgement, 05. Pulchritudinous, 06. Surfeit

Po ponad 10-letniej działalności, Uglyhead wydał swój najnowszy album w specyficzny sposób - w drewnianej kasetce znajdują się nie tylko płyty CD, ale i suszone liście, a nawet czaszka kota. The Garden jest niewątpliwie albumem mocno ocierającym się o prawdziwą sztukę. Tytuły utworów, zdjęcia roślin wykonane w technice makro, a także sample dźwiękowe ilustrujące tematykę ogrodu doskonale odzwierciedlają pomysł na tę płytę. Jakkolwiek, nie chodzi tutaj o sielski ogródek, ale tajemnicze, zapuszczone terytorium, gdzie mgła, rosa i dzika roślinność są najlepszymi przyjaciółmi. Mało tego, taki właśnie rejon staje się często polem bitwy dla zwierząt, a o wygranej najsilniejszego lub najsprytniejszego świadczą szczątki przeciwnika porzucone w zaroślach.

Muzyczną podróż zaczynamy wraz z rozpoczęciem utworu "The Path", który niczym prawdziwa ścieżka prowadzi nas w stronę ogrodu. Brzęczące, ambientowe intro, w którym na pierwszy plan wybija się ptasi świergot, doskonale oddaje wrażenie zbliżania się do tajemniczego miejsca. Głośność narasta aż do momentu, gdy intro przekształca się w drugą część kompozycji opartej na regularnym rytmie. Utwór "The Path" jest pełen gotyckiej melancholii, znanej np. ze starszych utworów grupy Fields of The Nephilim.

Następnie, zbliżamy się do bramy. Nie jest do końca jasne, czy wkradamy się przez tylną furtkę, czy też używamy głównego wejścia. "Through The Gates" rozpoczyna się tonami, które mają zilustrować coś pulsującego lub migoczącego, np. pole siłowe chroniące sekretne przejście w klasycznych filmach fantasy lub science-fiction. Melodie zaaranżowane na syntezatory, gotyckie linie basu, a także specyficzny rytm perkusji budują strukturę wzbogaconą wokalami Jake'a Alejo. Te początkowo łatwe w odbiorze aranżacje, transformują do postaci hałaśliwego rocka osaczonego o wiele bardziej mrocznymi klimatami. Uzyskanie takiego efektu było możliwe dzięki specyficznemu brzmieniu gitar i nieregularnemu beat'owi perkusji. W pewnym momencie tempo zwalnia, po czym pojawia się bardzo ciężki rytm, dobrze znany np. z nagrań grupy Godflesh.

Od tego obciążenia kręci nam się w głowie, a w końcu upadamy na mokrą trawę. Kiedy czołgamy się wśród liści, rozbrzmiewa jeszcze bardziej hałaśliwy utwór "Between The Leaves". Do industrialnych sampli dołącza nisko strojony bas, a jego linia powtarza się aż do momentu pojawienia się przesterowanych wokali. Na początku, utwór wywołuje wrażenie mroczności i melancholii, jednak w pewnym momencie gęsta atmosfera przerzedza się.

Mimo wszystko, porzućcie wszelką nadzieję, bo wkraczamy teraz do opustoszałego miasta ("Empty City"). Utwór otwierają zniekształcone dźwięki harmonii i odgłosy wody płynącej strumieniem. Ponury rytm perkusji wraz ze syntezatorem budują kolejny gotycki utwór ozdobiony industrialnymi, jednak niewybijającymi się samplami. Nastrój zmienia się w połowie kompozycji - hałasy zanikają, a prosta struktura oparta na monotonii basu zmieszanego z elektroniką prowadzą do cichego zakończenia utworu.

"Lichen" (z ang. porost) to roślina, którą można spotkać w prawie każdym zakątku świata, a która należy do tych najbrzydszych. Porosty z reguły rozwijają się w ciemnych, wilgotnych miejscach, a już na pewno można je zobaczyć na cmentarzach i w ruinach budynków. Utwór o tym tytule przynosi trochę progresywnej muzyki z powodu zastosowania syntezatora brzmiącego podobnie do organów Hammonda, ciągle jednak mamy do czynienia z hałasem i nisko nastrojonymi instrumentami. W kilku miejscach aranżacje te zostały urozmaicone dźwiękami ćwierkania ptaków i bzyczenia pszczół. Nastroje zmieniają się dosyć często, ale końcówka utworu brzmi agresywnie dzięki wykrzyczanym i zmodyfikowanym wokalom.

"Nerium" to krzykliwa fuzja perkusji, gitar, basu i wokali. Nie zauważa się żadnego usystematyzowanego rytmu, a sam utwór nie daje wiele czasu na przemyślenia. Z drugiej strony, kompozycja "Drosera" (która jest przedłużeniem "Nerium", i której tytuł w języku ang. oznacza powszechnie znaną, mięsożerną rosiczkę) przynosi o wiele bardziej elektroniczne, a wręcz eksperymentalne brzmienie. Zakończenie jest dosyć psychodeliczne i może wprowadzać w stan lekkiego oszołomienia.

Ciągle jednak jesteśmy w świecie roślin. "Kudzu" to roślina, której naturalne środowisko występuje głównie w Chinach i Japonii, a zalicza się ją do 50-ciu podstawowych, chińskich ziół. Utwór rozpoczyna się podejrzanie spokojnie, aby za moment przejść w bardzo skomplikowaną formę, pełną różnorodnych nastrojów i aranżacji. Możecie usłyszeć syntezatory i bas, ale także skrzypce, które nadają "Kudzu" organicznego charakteru.

"Burgeon" mógłby zilustrować film na temat kwiatu otwierającego pąki, odtwarzanego w zwolnionym tempie. Nieco później, pojawiają się gotyckie i darkwave'owe klimaty wyrażone za pomocą basu, wokali, syntezatorów i efektów.

Wraz z pojawieniem się utworu "Blight" (z języka ang. - śnieć, rdza, oznacza chorobę roślin) można nieomal usłyszeć odgłosy zarazy żerującej na tkankach kwiatu, podczas gdy wirusy przekształcają oszałamiającą piękność w brunatne badyle. To prawdopodobnie utwór o śmierci, ponieważ odczuwanie smutku jest emocjonalnie powiązane z umieraniem i obecne w tej kompozycji. Powolny rytm, uspokajające brzmienie gitar i melancholijny nastrój mogą u słuchacza pobudzić poczucie ogromnej tęsknoty tak, jak gdyby już brakowało nam muzyki z The Garden mimo, że ciągle wybrzmiewa ona z głośników. To jednocześnie najdłuższy, bo ponad 11-minutowy utwór na tym albumie, tak więc można rozkoszować się nim do woli. Ciekawy, 8-bitowy efekt występujący w zakończeniu kompozycji w jakiś sposób 'digitalizuje' ten uprzedni, idylliczny obrazek, co też można byłoby przedstawić na filmie w postaci pikselizacji fragmentu obrazu.

Przejdźmy teraz do drugiej płyty z tego zestawu, zawierającej sześć wyłącznie instrumentalnych, ambientowo-eksperymentalnych kompozycji. Mistyczny nastrój będzie otaczał słuchacza od utworu "Amalgam" aż do do samego końca tracklisty, sfinalizowanej dark-ambientowym "Surfeit". Osobiście uważam go za majstersztyk na całym albumie, głównie dzięki głębokim, pulsującym wibracjom, które inspirują wyobraźnię w kierunku postrzegania dalekiej i mrocznej przestrzeni kosmicznej.
Wszystkie te utwory zdają się nawiązywać do meritum przekształcania (niszczenia, tworzenia, trwania i zmiany), ale mogą także dotykać sfery alchemii (etapów znanych jako nigredo, albedo i rubedo, w znaczeniu 'czernienie' - rozpad, 'bielenie' - oczyszczanie i 'czerwienienie' - przemiana). Obie interpretacje pozostają w zbieżności z filozofią i próbą zrozumienia natury istnienia na poziomie metafizycznym.
Kompozycje, które wypełniają bonusowy album z łatwością mogłyby zilustrować ambitne filmy krótkometrażowe, chociaż wydaje się, że lepiej pasowałyby do czarno-białych produkcji lub tych, utrzymanych w tonach sepii.

Album The Garden został wydany w dwóch wersjach. Pojedynczy CD jest dostępny w większości internetowych sklepów muzycznych, natomiast spersonalizowane, dwu-płytowe wydawnictwo zawierające różne, nie tak znowu popularne dodatki można nabyć tylko na oficjalnej stronie grupy Uglyhead.
Niewielką, drewnianą kasetkę (przypominającą skrzynkę na skarby, ukrywaną w sekretnym miejscu) zdobi logo grupy wypalone lub wydrążone w pokrywie. W środku znajdziecie dwie płyty CD, zamknięte w metalowym etui i zakopane w mieszance suchych liści paproci, mchu i kwiatów, obok których znajdują się też prawdziwe kości - czaszka lub żuchwa kota. Zestaw ten, wzbogacony plakatem, przypinkami i książeczką z tekstami jest pakowany w specjalnie wykonane pudełka wysyłkowe. Tak, to już prawdziwa Sztuka.

Uglyhead został założony przez Jake'a Alejo (wokale, syntezatory, gitara), który obecnie mieszka w San Francisco. W ciągu kilku lat działalności, kolaborował on z wieloma innymi muzykami na potrzeby sesji studyjnych i koncertów, a w nagraniu albumu The Garden wzięli udział Jenson Charnell (gitara), Patrick Christopher Huerta (perkusja), Nick Katich (bas, gitara), Jeremiah Smith (samplery) i Taylor Izak (skrzypce).

Uglyhead powinien odnieść największy sukces w przypadku udźwiękowienia ambitnych, blisko związanych ze sztuką filmów, ale także wydarzeń artystycznych (np. amerykański festiwal The Burning Man) lub pokazów teatrów ulicznych. Podobnie, strzałem w dziesiątkę może okazać się tworzenie pomysłowych rozwiązań multimedialnych na potrzeby stron internetowych muzeów, filmów i gier komputerowych. Alejo jest bardzo utalentowanym muzykiem, szczególnie w kontekście wymyślania specyficznych scenariuszy, ilustrowania ich i filozofowania na ich temat za pomocą dźwięków.
Jeśli Twoja wyobraźnia jest na tyle twórcza, aby zobaczyć to, co proponuje Alejo, a jednocześnie Twoje uszy preferują mroczne, eksperymentalne klimaty ponad łatwo dostępną papkę, to zakup płyty The Garden będzie w pełni satysfakcjonującym wyborem.

(Katarzyna 'NINa' Górnisiewicz, Fabryka Magazine, 13.09.2012 r.)