The Trouble With Angles |Rocket Science/Nuclear Blast, 2010|

CD1: 01. The Inevitable Relapse, 02. Drug Boy, 03. Absentee Father, 04. No Love, 05. No Re-Entry, 06. Down With Me, 07. Catch A Falling Knife, 08. The Trouble With Angels, 09. Clouds, 10. Fades Like A Photograph (Dead Angel)
CD2: 01. The Inevitable Relapse (Clayton Worbeck Mix), 02. Drowning, 03. Shot From The Sun, 04. My Life Before, 05. Plume

Jak to? Filter, taka ikona rocka industrialnego i tylko półtorej gwiazdki? Nawet nie z jakąś dodatkową połóweczką, chociażby za cycuszki Carmen Electry, zaangażowanej do najnowszego wideoklipu tego zespołu? No, niestety. Ostatnio wybierałam same dobre płyty do recenzji w Fabryce, więc teraz mam okazję się wyżyć ;)

Kiedy wiadomość o nowej płycie grupy Filter zaczynała nabierać kształtów, podsycana przez sam zespół, podczas porównywania jej zawartości do legendarnego albumu Short Bus (który tak naprawdę miał tylko jeden legendarny utwór "Hey Man Nice Shot" i parę bardzo dobrych, 'brudnych', gitarowych kawałków), istniała nadzieja, że Filter rozrusza rock industrialny, jak zrobił to w 1995 r. Ale jak to się mówi, nadzieja jest matką głupich i tak też ci przy nadziei zostali 'ogłupieni' efektem, jaki ta płyta w końcu przyniosła, bo nawet nie 'oszołomieni' rozmachem, z jakim zespół go promuje, angażując coraz to nowe magazyny, fanów, dziennikarzy, bloggerów, portale społecznościowe, itd., pod warunkiem, że piszą o nowej płycie pozytywnie. Magazynu Fabryka w tym gronie, z pełną świadomością, zabraknie.

Filter postarał się o znane nazwiska zaangażowane w powstanie albumu – od okładki (Deborah Norcross – już przedtem na długo związana z Filterem, a także Armageddon Dildos, Guns'n'Roses, Porno For Pyros), przez producenta (Bob Marlette – Black Sabbath, 2wo i Halford, Alice Cooper, Saliva, Ill Nino), masteringowca (Ted Jensen – The Who, Diana Ross, Disturbed, Korn, Slipknot, Grace Jones, Delerium, Robert Palmer, Styx, Ratt) i programistę (Brian Liesegang - Skrew, Filter, 13 Mg., NIN, Prick), do bujnych piersi (w roli piersi - Carmen Electra, obecna narzeczona nowego gitarzysty Filtera - Roba Pattersona, który gra także w grupie Otep i występująca w wideoklipie do „No Love”).

Ale co z tego. Płyta słabiutka, bez charakteru. Odtwarzając tą płytę, mam ochotę przerzucać utwory zaraz po zapoznaniu się z pierwszą minutą każdego z nich, z nadzieją (znowu!), że w końcu trafię na jakiś fajny. Zaczynają ostro i po max. minucie sami się zatrzymują. Albo nie mogą kontynuować. Próba rozruszania słuchacza, oczekującego przecież reklamowanych klimatów a'la Short Bus sprawia wrażenie wysiłków impotenta stającego się dogodzić nawet mało wybrednej kobiecie.
Zrozumiałabym, gdyby celem Filtera było drażnienie się ze słuchaczem, ale ostre nastroje z początku większości utworów po prostu więcej nie wracają. Mało tego, w „The Inevitable Relapse”, wybranym na utwór promocyjny pojawia się często efekt... auto-tune, kojarzony z Cher, chyba prekursorką tych zajawek w muzyce pop.
Nie ma znaczenia, że Richard Patrick profesjonalnie się 'wydziera', jeśli nie jest to poparte ścianą gitar, perkusji i basu, tak, jak w niektórych znanych utworach Filtera, np. wspomnianym Hey Man Nice Shot czy Columind.

Klimaty muzyki Filtera były i są zmienne, co słychać na każdej płycie, bo z reguły obok naprawdę dobrze skonstruowanych i agresywnych utworów pojawiają się rzewne piosenki. Ta płyta zawiera bez wątpienia muzykę, której można słuchać od czasu do czasu, czy grać ją w komercyjnym radiu, ale nie wolno było mamić starych fanów zespołu, porównując zawartość The Trouble With Angles do Short Bus. Nie jest to też rock industrialny, jak Richard zapowiadał. Nie używajmy hasełek dla zaognienia zainteresowania, jeśli nie są one współmierne do zawartości. Stylistycznie The Trouble With Angles wspiera scenę rocka alternatywnego i zakładam, że zespół dobrze o tym wie.
W kilku utworach pojawiają się fachowe riffy gitar, ładnie zsynchronizowane z basem ("Drug Boy", "Absentee Father"), ale zbyt liryczna kompozycja warstwy wokalnej od razu rujnuje takie aranżacje ("No Love", "Down With Me"). Usuńcie w myślach gitary, bas i perkusję z głównego szkieletu co dynamiczniejszych kompozycji, a zobaczycie, ile zostanie wyeksponowanych 'popowych' rozwiązań. Za dużo.

Płyta ukazała się w dwóch wersjach, także z dodatkowymi pięcioma utworami i jednym remiksem, w wykonaniu Claytona Worbecka (Stayte, RevCo), który zastosował w nim klimaty groove, disco i rocka industrialnego. Brzmi dosyć fajnie. Pozostałe utwory, to takie typowe pościelówy ze symulowanymi skrzypeczkami w tle, no może poza rockowym "Shot From The Sun".
"No Re-Entry" (jęz. ang. - brak możliwości powtórnego wejścia) to auto-odpowiedź na próbę ponownego doczepienia Filtera do rocka industrialnego. Panowie, następnym razem weźcie sobie trochę kokainy. (NINa, 02/12/2010)