Internal Combustion |Audiocomm Intl. Publishing, 2010|

1. Internal Combustion no. 01, 2. Nausea ad Nauseum, 3. Honestly, I'm Lying (Lie), 4. Double Plus Minus, 5. Detritus, 6. Inflatable Buddha, 7. Internal Combustion no. 02, 8. D1SinT3gRat10n, 9. The Monster Under Your Bed, 10. Splinter Cellphone, 11. Living in the Shadow of Myself, 12. Very Small Openings in the Skin, 13. Exile, 14. Vapor Lock, 15. Internal Combustion no. 03, 16. Nausea ad Nauseum (Produkt remix), 17. The Monster Under Your Bed (Awakened mix by UCNX)

Zakładam, że większość czytelników magazynu Fabryka zetknęła się już z nazwą Society Burning. Od początku (1991 r.) grupę tworzy trzech muzyków - Daveoramma, Twitch oraz Boom chrPaige, którzy, żeby było ciekawiej zamieszkują trzy różne stany w USA i współpracują na odległość. Poza tym, Society Burning miał przyjemność wydać w latach 90-tych dwie z sześciu oficjalnych płyt dla kultowego labela Re-constriciton.
Zespół jest rozpoznawalny w kręgu muzyki coldwave oraz industrial rock, ale nie wygląda na to, żeby za wszelką cenę chciał być jeszcze bardziej znany na każdej innej scenie muzyki elektronicznej, od electro po digital hardcore. Przynajmniej ta płyta nie celuje w gromadzenie numerków i próbę dotarcia do każdego przypadkowego słuchacza, ale skierowana jest mniej więcej do osób, które taka muzyka po prostu cieszy na co dzień.

Album Internal Combustion (z ang. silnik, w którym paliwo spalane jest w przestrzeni roboczej silnika) powstawał przez około dwa lata i można podzielić go na trzy części, chociaż nie zostały one ustawione w żadnej konkretnej kolejności.
Po pierwsze, możemy usłyszeć utwory z udziałem agresywnych riffów gitar, które jednak pojawiają się sporadycznie, wyparte przez dynamiczny beat i wokale ("Detritus", "D1SinT3gRat10n", "Living in the Shadow of Myself").
W drugiej fazie mamy utwory typowe dla Society Burning, o coldwave'owym brzmieniu, dużej ilości sampli i powtarzalnych elementów, budujących poszczególne kompozycje ("Nausea ad Nauseum", "Internal Combustion no. 02", "Splinter Cellphone", "Exile", "Internal Combustion no. 03").
Trzecia część to utwory o eksperymentalnym wydźwięku, przywodzącym na myśl scenę click'n'cuts, breakcore i ambient, oraz z innej beczki – cyberpunk ("Internal Combustion no. 01", "Double Plus Minus", "Very Small Openings in the Skin", "Vapor Lock").
Natomiast perełki z tego albumu - "Honestly, I'm Lying (Lie)" (miejscami bardzo w stylu utworów NIN z The Downward Spiral), "Inflatable Buddha" i "The Monster Under Your Bed" można zaliczyć do każdej z wyżej wymienionych grup.

Powyższy wynik dają oczywiście daleko sięgające zainteresowania muzyczne twórców Society Burning: Boom preferuje nowoczesną elektronikę oraz klasyczny rock i industrial, Daveoramma lubi gitarowe jazdy w stylu Pantera, Killing Joke, Prong, White Zombie, ale też lata 80-te jak Wang Chung i Muse. Twitch z kolei sięga po muzykę klasyczną (Beethoven, Bach), ale i metalową jak Helmet, Megadeath, Soundgarden oraz darkwave w stylu Bauhaus czy Love & Rockets.
Dodatkiem do tracklisty są dwa remiksy w wykonaniu dosyć młodych zespołów, jak Produkt i UCNX; pierwszy utrzymany w stylu nowoczesnej elektroniki, drugi mocno konkurencyjny w stosunku do oryginału.

Album został zmasterowany w studiu Stevena Seibold'a, muzyka znanego z industrialno-rockowego zespołu lat 90-tych - Hate Dept., który już wcześniej współpracował z Society Burning, ale także z Pigface, Vampire Rodents, Information Society, Kevorkian Death Cycle, The Damage Manual, Project .44 i wieloma innymi.

Płyta z przemyślaną zawartością, oferuje także czyste, dopracowane brzmienie, a poza tym nadaje się do tańczenia i słuchania w domu, mniej jednak do pracy czy samochodu, bo dynamiczna muzyka za bardzo odwraca uwagę. Utwory takie, jak "Exile", "Nausea ad Nauseum", "Honestly, I'm Lying (Lie)" i "Internal Combustion no. 02" zapadają w pamięć i czynią z Internal Combustion poważnego kandydata na listę najlepszych albumów wydanych w 2010 r.
Podobnie, jak w przypadku Tactiq (mój ulubiony) nie pozostaje mi nic innego, jak polecać nabycie tego albumu na oficjalnej stronie zespołu. Tym samym wystawiam ocenę celującą, za dobrze odrobione zdanie domowe ;)
(NINa, 28/10/2010)