Deception |Mystic Syntax, 2010|

1. Fall Into Darkness, 2. Flesh Pull, 3. Let it Change, 4. What You See, 5. Path Decision, 6. Deception, 7. Give, 8. Blasphemous, 9. Deathtrap, 10. Just Like You, 11. Saving Fate, 12. Don't Know Why

Różne określenia dotyczące muzyki Mystic Syntax krążą po sieci; raz jest to cyber grunge, a innym razem industrial metal czy techno metal. Każde z nich przybliża w jakiś sposób prawdziwe brzmienie tego zespołu, które zahacza o wiele podgatunków metalu, bo jednak gitary i perkusja są dominującymi instrumentami w większości kompozycji.

Nie słyszałam wcześniej o Mystic Syntax zanim sami do mnie nie napisali. Ten Amerykański zespół został utworzony w Columbus w stanie Ohio, koncertował jako support ważniejszych zespołów sceny electro-metal-industrial oraz nu metal jak Dope, Genitortures, Deadstar Assembly itp., a tworzą go J Syntax (wokale, gitara), Rune (bas), Shaman (perkusja) i RE:JECt (perkusja, oświetlenie koncertów). Na moje pytanie o wiek (ponieważ panowie wyglądają bardzo młodo na podstawie promocyjnych zdjęć) odpowiedzieli, że są mają średnio między 32 a 20 lat. Biorąc pod uwagę zainteresowanie narastające wokół zespołu, oznacza to, że praktycznie już utworzyli sobie wpis w historii muzyki alternatywnej, ale wszystko zależy od nich samych i brzmień, jakie zamierzają nadal rozwijać.

Na Deception znajdują się zarówno starsze i całkiem świeże utwory, ale po pierwszym przesłuchaniu utworów na Myspace i porównaniach, jakie zespół opisał w mailu, nie bardzo byłam przekonana, czy Mystic Syntax nadaje się do recenzji w Fabryce, głównie ze względu na naleciałości z muzyki cyber metal, której w magazynie nie promujemy. Jednakże doceniłam wkład zespołu w kilka kompozycji, wśród których dosłownie wybija się "Let It Change". Zwróciłam na niego od razu uwagę podczas przesłuchiwania utworów na Myspace, bo na gitary został zastosowany fajny przester, a od podrywającego riffu chodziły mi ciary na plecach. Podobny riff pojawia się także w "Don't Know Why", a gitary z takim efektem w "Blasphemous". Dzięki świetnej aranżacji utworu (ja to nazywam aranżacją 'krzyżową', gdzie wypełnione są wszystkie puste przestrzenie i słychać wyraźny 'przepływ' muzyki; w odróżnieniu od aranżacji 'pionowej', bazującej na suchych rytmach i dominującej pustce między poszczególnymi dźwiękami oraz 'poziomej', jak w muzyce opartej na samej elektronice, gdzie nie pojawiają się mocne akcenty), ma się odczucie, że dźwięki dotykają każdej komórki ciała.

Od razu słychać, że grupie jest bardzo utalentowany gitarzysta, który jeśli nie zdecyduje się grać do końca w MS, to nie powinien mieć problemów z zatrudnieniem w innym projekcie. Podobnie perkusista, bo beaty w "Let It Change", jak i w innych utworach nie bazują na suchym rytmie, a brzmienie perkusji ma odpowiednią głębię, podczas, gdy drugi perkusista RE:JECt nadaje utworom nowy wydźwięk w trakcie koncertów. Takie beaty to także zasługa dobrego masteringu, bo perkusja nie została wyeksponowana ponad gitary i wokale, jak to ma zazwyczaj miejsce w black/death metalu.
Zimne klawisze w tle nie wychodzą poza pewien zakres i przez to nie robią elektro-papki z muzyki pierwotnie gitarowej. W innych utworach są one jednak wyodrębnione, raz tworzą ciekawe tła, innym razem niestety wpadają w techno-metal ("Deception", "Just Like You" i częściowo "Blasphemous").
"What You See" także należy do tych bardzo udanych, ze względu na kontrastowe zastosowanie gitar, mało wyeksponowaną perkusję, ciekawą elektronikę i spójną strukturę. Wciąga. Mało tego, refreny są dosyć melodyjne i łatwo wchodzą do głowy (ale czytaj notę poniżej), więc łatwo o nucenie sobie tego utworu w czasie późniejszym.

Ciężki utwór z przesterowanymi gitarami i dobrze rozplanowanym udziałem sekcji rytmicznej to "Saving Fate", chociaż słychać w nim dominującą inspirację zespołem Fear Factory (ale z tych lepszych płyt). "Deathtrap" także zaczyna się ciężko, ale w tym przypadku nie bardzo można mówić o oryginalności aranżacji. Natomiast gitary obroniły się same, tak, jak i w "Just Like You", który ogólnie zniesmaczył mnie rytmem, sugerującym wpływy muzyki EBM czy electro oraz wokalami. To najsłabszy utwór na płycie.

Na uwagę zasługuje wspomniany już, demoniczny "Blasphemous" z growlowanymi i melodyjnymi (znowu, niestety) wokalami, przesterowanymi gitarami i dynamicznym beatem perkusji, natomiast genialne połączenie "Deception" z "Give" daje zespołowi dodatkowego plusa.

Nie moc, ale intensywność, przenikliwość i umiejętność utrzymania ciekawego rytmu; tak w skrócie opisałabym muzykę Mystic Syntax.
Jedyne, do czego mogę się doczepić to wokale. J Syntax nie ma problemów z growlem (momentami brzmi nawet jak Chuck z Testamentu!) czy nawet wyższą skalą, jak w stylu SYL, Fear Factory albo Mnemic, jednakże musi mocno ćwiczyć, jeśli chce śpiewać melodyjnie i bez przesterów. Wolałabym osobiście, żeby wokale były od początku do końca agresywne, bez przechodzenia w te melodyjne tonacje, jak w "Fall Into Darkness", "Path Decision" czy "Give", co nadałoby jednolity charakter ich muzyce. Dla przykładu, "Flesh Pull" zaczął się idealnie, a pierwsze skojarzenie, jakie przyszło mi na myśl, to muzyka grupy Nihil, (która jest dla mnie wyznacznikiem wszystkiego, co posiada doskonałe aranżacje i niesamowite atmosfery), no ale zaraz potem J Syntax wpadł z delikatnymi wokalami i od razu skosił mi wysoki poziom zainteresowania oraz adrenaliny. Jeśli już dany utwór zaczyna się naprawdę ostro, to dlaczego nie kontynuować go w ten sposób, ale upierdliwie wtrącać niedojrzałe akcenty?

Płytę kończy "Don't Know Why", także w stylu muzyki Fear Factory (głównie dzięki aranżacjom wokali) z przestrzenie rozłożonymi riffami gitar.

Mystic Syntax podają wśród swoich inspiracji takie zespoły jak Skinny Puppy, KMFDM, NIN, FLA, Bile, Filter czy White Zombie, tyle, że ja osobiście żadnego z tych wpływów nie słyszę w ich muzyce. Natomiast bliższe im będą porównania z Fear Factory, Mnemic, SYL, Kovenant, Psyclon Nine, Crossbreed, Mushroomhead czy wreszcie Dope. Tak się akurat składa, że Mystic Syntax jest zaprzyjaźniony z niejakim Angelem, perkusistą Dope (który grał także w Pig, Crossbreed oraz Team Cybergist), i który zremiksował pięć utworów na potrzeby EP "Conception".

Od kiedy Fear Factory pogrąża się coraz bardziej kolejnymi słabymi płytami, w ich miejsce polecam Mystic Syntax; zespół może jeszcze nie jest bardzo znany, ale wychodzi do słuchacza z bardzo dobrymi aranżacjami. I to bogactwo struktur ich muzyki wymusiło na mnie taką oto szczegółową analizę ;) (NINa, 13/09/2010)

---

Myspace | Facebook