FABRYKA - Encyklopedia Rocka i Metalu Industrialnego

Tales of Agony |Warhog Records, 2000| ++++

01. Hatred, 02. Brushing My Faith, 03. Rainmaker, 04. Diver's Dance, 05. Welcome, 06. Hollow, 07. Good Time, 08. Eye's (...of a Kind), 09. Unpipe, 10. Echoes, 11. Y2K (True Revelation), 12. Turtle Passage

Kx to moje tegoroczne, dosyć niespodziewane odkrycie. Co bardziej istotnie, Kx już niestety nie istnieje, a jego założyciel Marinho Nobre ma spore wzięcie jako muzyk tworzący wysokiej jakości soundtracki, co oczywiście nie oznacza, że Nobre odciął się od ciężkiej muzyki. Wręcz przeciwnie, w miarę wzrostu zapotrzebowania, być może jeszcze kiedyś usłyszymy nowy materiał Kx!

Najczęściej sprzedawaną płytą Kx jest jednak „Tales of Agony” z dwunastoma utworami utrzymanymi w stylu nowojorskiego hardcore, przeplatanego metalem industrialnym. Co uderza od razu, to brak wyświechtanych rytmów i rozwiązań melodycznych tak często stosowanych przez obecnie istniejące grupy tego gatunku muzycznego. Od dawna uważam, że przyszłość industrial-metalu pod postacią np. 'hardcore-industrial' należy właśnie do zespołów łączących szorstkie brzmienie hardcore z rockiem i metalem industrialnym. Pole to nie zostało jeszcze dostatecznie rozpoznane, a zespoły, które weszły głębiej w taki nurt można policzyć na palcach jednej reki; dla przykładu podam znane już czytelnikom Fabryki amerykańskie grupy takie jak Slave Unit czy Vein Cage.

Pierwotnie znalazłam „Tales of Agony” na amerykańskim serwisie Rhapsody, gdzie wszystkie utwory zostały udostępnione do odsłuchu. Tyle, że Amerykanom. Chcąc odsłuchać ich online z Polski, serwis pokazuje informację, że nasz kraj nie jest obsługiwany. Sprawa dla Brukseli. Niemniej jednak, Marinho był skłonny wysłać mi "Tales of Agony" i "DNA" do recenzji w podziękowaniu za ofertę wywiadu dla Fabryki (dostępny w anglojęzycznej wersji tego magazynu).

Kx powstał pod koniec lat 90-tych w Nowym Jorku jako solowy projekt Marinho Nobre po rozpadzie jego poprzedniej grupy Wrekage. Na potrzeby koncertów do grupy dołączyli Jose 'Yoggy' Grey, Eddie Weber (przez 5 lat był basistą w grupie hardcorowej grupie Overdose), Billy Moreira, a w 2001 r. także John Macaluso (były perkusista w między innymi TNT oraz Yngwie Malmsteen).

Niektóre z utworów są dosyć szorstkie ('Brushing My Faith', 'Y2K', ), ale niektóre mają taneczne wibracje i całkiem dobrze nadają się nawet na imprezy ('Rainmaker', 'Diver's Dance', 'Unpipe'), chociaż ciągle zachowują swój zadziorny charakter z ostrymi gitarami na pierwszym planie. Utwór 'Y2K (True Revelation)' powinien zainteresować także fanów zespołu Biohazard, jako, że w jego nagrywaniu brał udział Evan Seinfeld, niegdysiejszy basista i wokalista tej hardcorowej grupy z USA.

Multi-intrumentalista Nobre po zawieszeniu Kx, skoncentrował się na tworzeniu muzyki do filmów (np. 'Left For Dead', 'World Citizen', 'Secret Game', 'Al Qarem') , które to pole działalności przynosi mu od lat zasłużone nagrody. Premiera najnowszego filmu science fiction „Human Race”, z muzyką w całości przygotowywaną obecnie przez Nobre, powinna mieć miejsce jesienią tego roku. Marinho nie odwołuje się jednakże od muzyki hardcore-metal-industrial, a w 2001 r. brał udział także w nagrywaniu płyty Sepultury „Nation”, jako dodatkowy projektant dźwięku.

Swoje komentarze odnośnie muzyki zarówno Kx i soundtracków Marinho możecie zamieścić na http://www.myspace.com/marinhonobre (NINa)

DNA |Warhog Records, 2004, ++++|

1. Crucify, 2. Invisible Pain, 3. Corporate, 4. Broken Record, 5. Still, 6. OABSM, 7. Birds of Prey, 8. Faithless God, 9. Oxymoron, 10. Sitting Ducks, 11. Hilo Sky,
12. Good Time (The Avalanche Remix), 13. Elektrohell

O ile debiutancka płyta „Tales of Agony” zawierała jeszcze krótkie utwory oparte na typowo hardcorowych brzmieniach, o tyle „DNA” pokazuje już głębsze zainteresowanie Marinho Nobre muzyką filmową. I nie chodzi tu o poetyckie i pełne napięcia zwroty, ale konstrukcję utworów, rozwijaną w bardziej zaawansowany sposób.

Na "DNA" nie brak oczywiście industrialnych rozwiązań wynikających z łączenia elektroniki i gitar ('Oxymoron', 'Crucify', 'Elektrohell', 'Birds of Prey' i 'Corporate'), utrzymanych ciągle w klimatach nowojorskiego hardcore, a także gitarowych popisów w 'Good Time' (gdzie cofamy się chyba do czasów świetności Van Halen) i 'Sitting Ducks' (podobieństwa do muzyki Motorhead, np. do 'Ace of Spades').

Na uwagę zasługują 'Invisible Pain' z elementami hardcore i alternatywnego rocka oraz 'Broken Record' - zważając na datę wydania płyty, to utwór ten nadal prezentuje się bardzo świeżo, z zarówno mocnymi riffami gitar, jak i delikatnym użyciem syntezatorów, miejscami przypominającymi nawet brzmienie organów Hammonda.

Poza tym ta płyta to cała gama różnych, interesujących i dynamicznych stylów muzycznych, wliczając w to także balladkowy rock w stylu Jethro Tull ('Hilo Sky'), smooth jazz ('Still') i funky w stylu RHCP ('Faithless God') z klangowanym basem na pierwszym planie. To jednak wyjątki, i może trochę nie najlepszym rozwiązaniem było umiejscowienie 'Still' zaraz po agresywnym 'Broken Record'.

Album jak najbardziej godny polecenia i liczę na to, że będzie bardziej dostępny poprzez różne, legalne serwisy muzyczne jak iTunes czy CD Baby. (NINa)

http://www.myspace.com/marinhonobre | www.marinhonobre.com | http://www.facebook.com/pages/Marinho-Nobre/39378936149 | http://cdbaby.com/cd/kx