Hands of Ash |Fifth Colvmn Records, 1997, ++++|

Hands Of Fire, Hands Of Ash, Hands Of Glory, Hands Of Malice, Hands Of Clay, Hands Of Iron, Larvatus

Już dawno nie wpadło mi w ręce coś tak potężnego. W dodatku za darmo.
O Trust & Obey słyszałam już dużo dobrych rzeczy w ciągu ostatnich siedmiu - ośmiu lat, niestety bardzo sporadycznie. Podejrzewałam, że będzie to muzyka ciężka, ale nie sądziłam, że także agresywna i energetyzująca, co czasem po prostu nie chodzi w parze.

Pierwsze skojarzenie za całokształt, czyli dwie płyty rozdawane za darmo na oficjalnej stronie Johna Bergin, założyciela zespołu http://web.me.com/grinderx/Site/music_archive.html to muzyka Godflesha, ale nie aż tak dołująca. Muzyka ta jest w pewien sposób monotonna dzięki prostym, powtarzającym się frazom i samplom, ale przesterowane gitary spełniają moje najskrytsze marzenia o utworach wartych poświęcenia uwagi, prostych, potężnych i oryginalnych.
John uwikłany jest w przeróżne projekty muzyczne oraz filmowe, żeby wspomnieć C17H19NO3 z Jarboe i Bukeka Shoals, Blackmouth, Paved in Skin czy wreszcie dark ambientowy TERTIUM NON DATA.

Muzyka ta jest już stara, wydana w 1996 r., jednakże te dźwięki się nie starzeją, bo płyta oparta jest na gitarach. Gdyby zespół używał więcej syntezatorów, to ewidentnie byłoby słychać ponad 10 lat przepaści, w ciągu których technika poszła do przodu, także w produkcji muzyki. Gdyby Trust & Obey (projekt już nieistniejący) wydał taki album w 2009 r., nadal brzmiałby ponadczasowo. I wszystko to dzięki umiejętnie wplecionym gitarom. Mocarne brzmienie wycieka z utworów i nawet brak 'żywego' perkusisty w miejsce automatu nie powoduje uczucia pustki w tle.

Hands Of Ash jest płytą bardziej monotonną niż The Crow, na której pojawiały się żywsze odcienie, głównie dzięki zróżnicowanym riffom (słychać nawet wpływy Van Halen) i wokalom. Nawet przyjemnie słucha się długich, zapętlonych suit, co na pewno docenią fani np. Toola.
I tak, płytę rozpoczyna Hands Of Fire, a po krótkim wstępie od razu dostajemy w twarz, raz z lewej raz z prawej, dla równowagi ;) Monotonny beat rozwiercany przez wibrujące riffy gitar. To utwór ośmiominutowy i jednocześnie jeden z krótszych na płycie. Hands of Ash pozostaje w pamięci jako bardzo monotonny i prosty utwór z przygniatającym ciężarem, chociaż pojawiają się tam też bardziej skomplikowane momenty kompozycji.
Powalił mnie Hands of Glory swoją niesamowitą potęgą brzmienia. To jednocześnie bardzo długi, wielowątkowy utwór (12 minut!), a podobne brzmienie posiada Hands of Malice. Kolejny Hands of Clay przypomina utwory Skrew, z zaakcentowanymi gitarami i gęstą strukturą. No i na koniec Hands of Iron, który robi się zdecydowanie ciekawszy w drugiej połowie.

Metal industrialny w wykonaniu Trust & Obey to mistrzostwo porównywalne praktycznie tylko do nagrań Skrew i już wspomnianego wcześniej Godflesha. Lekarstwo na zimowe depresje. Ministry nigdy nie było tak ciężkie ;) (NINa)

---

Fear and Bullets (Remastered Reissue) |Invisible, 1999, ++++|

01. Lead Poisoning, 02. Seven Blackbirds, 03. A Murder Of Crows, 04. The Tides Of Sin, 05. C17H19NO3, 06. Fear And Bullets, 07. Sleeping Angel (The Dreaming), 08. True Love Always, 09. The Blessing Of The Pig, 10. The Crow, 11. Now, Forever.

To wydawnictwo jest zdecydowanie bardziej zróżnicowane niż wydany w 1997r. Hands of Ash. Album został początkowo zrealizowany w 1994 r. jako limitowany i sygnowany do 1500 sztuk CD z muzyką ilustrująca komiks „The Crow” autorstwa Jamesa O'Barra. W 1999r. został zremasterowany i wydany pod tytułem „Fear And Bullets (Remastered Reissue)”. Na tym wydawnictwie brakuje 2 utworów z oryginalnej płyty, a w ich miejsce pojawiają się dwa nowe. Zmieniona została także okładka, która jest obecnie jedną z bardziej rozpoznawalnych.

CD rozpoczyna „Lead Poisoning” z fuzją gitar i stłumionymi wokalami. Przypomina się Skrew i The Skatenigs, czyli czołówka sław z Teksasu. Następnie „Seven Blackbirds”, utrzymany już w klimacie znanym z Hands of Ash – prosty rytm poprzecinany gitarami, basem i wykrzyczanymi tekstami. „A Murder Of Crows”, krótki i bardzo charakterystyczny utwór, z pulsującym rytmem i szeptanymi wokalami w stylu zespołu Haloblack.
Dalej, mój ulubiony „The Tides Of Sin” z ponurym klimatem opartym na powtarzających się liniach basu w stylu utworów z „Dark Side of the Spoon” Ministry. Gdyby iść nieco głębiej, można odnaleźć także dołujące inspiracje spod znaku Joy Division, The Sisters of Mercy i zimnej fali lat 80tych.
„C17H19NO3” to rockowy wybuch oparty na gitarach i rozwrzeszczanych wokalach, także nawiązanie do Ministry z płyt „The Land of Rape and Honey” i „The Mind Is A Terrible Thing To Taste”. Tytuł tego utworu został później użyty dla nowego projektu Bergina, którego płyty także zostały udostępnione do darmowego ściągnięcia na jego oficjalnej stronie internetowej. Nie bardzo jednak rozumiem, dlaczego utwór nagle urywa się, aby ustąpić pola tytułowemu „Fear And Bullets”, który sam w sobie nie jest jakąś rewelacją - proste riffy gitar zmieszane z basem i samplowaną perkusją.
„Sleeping Angel (The Dreaming)”, to jak można by się spodziewać w wyniku tłumaczenia tytułu, sentymentalna, choć ciągle zimna balladka, oparta na gotycko brzmiącym basie. Bardzo standardowy utwór, jeśli inspirowano się tu na The Cure lub Joy Division.

Natomiast „True Love Always” to już rockowy majstersztyk, który przynosi w warstwie gitar grungowe brudy, rozpowszechnione na całym świecie przez Nirvanę. Bardzo fajny utwór, oparty na prostej konstrukcji, z pewną dawką agresji i energii. Podobnie „The Blessing Of The Pig”, już z mniejszą dynamiką, lecz ciągle pozostajemy pod wpływem rocka, który w końcowej fazie schodzi do typowego brzmienia Trust & Obey, ze swoim dołującym wydźwiękiem. To także ponad jedenasto-minutowy utwór, więc trzeba mu poświęcić więcej koncentracji niż prostym, rockowym kawałkom.
No i na koniec dwie piękne, tajemnicze suity „The Crow” i „Now, Forever”, które warto odtworzyć sobie podczas oglądania jakiegoś dziwnego filmu albo zabawy z grą komputerową w stylu np. Sanitarium.

Trust & Obey to zespół tworzony przez utalentowanego, zarówno muzycznie jak i plastycznie artystę Johna Bergin, i stąd też muzyka na płycie oparła się upływowi czasu. To ciągle dołująca nuta i tutaj nie ma żadnych zmian w stosunku do płyty Hands of Ash. Zmianom uległa jedynie dynamika utworów i użyte instrumenty, chociaż nadal jest to industrial metal oparty na gitarach. Ale! Na płycie są zarówno instrumentalne suity na miarę doskonałych soundtracków z dronami, tamburinami, bębnami, odległymi dzwonami w tle i podniosłym klimatem, jak i te ciężkie, metalowe utwory.
Podczas przesłuchiwania płyty, miejscami przychodzą mi na myśl utwory zespołu Red Harvest, Ministry a nawet Nirvany, a w przypadku suit są to skojarzenia z gatunkiem dark ambient. Muzyka w wersji cyfrowej oferowana za darmo, więc tym bardziej powinna się znaleźć w niejednej kolekcji fana ciężkich brzmień. Album na płycie CD ciągle można dostać na aukcjach, sklepach internetowych i jak sądzę, u samego założyciela Trust & Obey. (NINa)