Memoirs of a Pain Junkie |Anti-Social Records, 2006| ++++

1. Necrotic, 2. Chainsaw, 3. Bloodworm, 4. Ultraviolence, 5. Shoot'em Up, 6. Bleed, 7. The Snake Pit, 8. Ossuary 13, 9. Pain Junkie

Betty-X to projekt z Seattle, podtrzymywany w aktywności przez jego założycielkę Zoe Kaylor, wcześniej udzielającą się w zespole Salon Betty, która ma na swoim koncie także gościnne występy z Pigface i udział na płycie 'Machine Sex' grupy Sheep On Drugs.

Ta płyta niewątpliwie zajmuje swoje określone miejsce na liście najciekawszych płyt w gatunku industrial-metal. Duży w tym wpływ muzyki Ministry, jako że Betty-X wyraźnie inspirują ministerialne rozwiązania gitarowe. Przykładowo, najlepszy utwór na tej płycie Snakepit, to fuzja zapętlonych gitar, jakichś tureckich lub arabskich melodyjek w tle, agresywne wokale i nieczęsto ich deklamacje w tle. Do tego prosty, intensywny beat. Czegóż można chcieć więcej? No cóż, Betty-X daje nam więcej, chociaż pozostałe utwory nie są już tak przyciągające prostotą.
Należy wspomnieć o Shoot'em Up z gościnnym uczestnictwem Martina Atkinsa z grupy Pigface (remix utworu) oraz Chrisa Seibolda, założyciela industrialno-rockowego projektu Hate Dept., chociaż przez chwilę także muzyka Pigface (gitara). Utwór nosi ślady ich twórczości, co słychać w dynamice utworu, a fani twórczości Atkinsa od razu poczują, kto grzebał przy Shoot'em Up.

Tytułowy utwór Pain Junkie, oparty na fuzji samplowanych, agresywnych riffów gitarowych i, podobno biograficznych wątkach wziętych z życia wokalistki Betty-X, też jest jednym z najciekawszych pozycji na tej płycie. Bardzo dynamiczny i drapieżny. Inne utwory to już mieszanka styli, głównie industrial metalu z digital hardcore. Jedyne skojarzenie, które przychodzi mi na myśl w kilku fragmentach takich utworów jak Ultraviolence, Bleed, Necrotic, to Rabbit Junk i Cyanotic.

Betty-X jest przedstawicielką odświeżonej wersji industrial-metalu, bazującym oczywiście na nisko nastrojonych, drapieżnych gitarach, dynamicznym beacie perkusji, ale też wplecionymi w tło dodatkami pochodzącymi z innych gatunków, jak już wspomniany digital hardcore, oraz punk czy new wave. Wokal Betty bywa zaczepny, przypomina agresywną Merrill Nisker (Peaches) czy Lucię Cifarelli (KMFDM). To jedna z bardzo niewielu wokalistek, która potrafi wykorzystać swój głos do tej ciężkiej, lecz ciągle zindustrializowanej muzyki.

Nowa płyta Betty-X roboczo zatytułowana 'Religious Reich', zapowiedziana jest na rok 2009, tak więc może być ciekawie, jako że Betty-X ewoluuje z każdym nowym wydawnictwem płytowym. Czekamy! (NINa)