db9d9 |db9d9, 1999, ++++|

1. Flyblown, 2. Rip, 3. Thursday Night Fever, 4. Headhunter, 5. Mind Over Mind, 6. No Light, 7. Hand of Death, 8. Black

To debiutancka płyta amerykańskiej formacji db9d9, o wiele bardziej beatowa niż płyta wydana cztery lata później. Brzmienia przypominają mi taką mieszankę KMFDM z Gravity Kills ale cała reszta należy do zespołu. Pełno tu sampli, industrialnych odgłosów i dynamiki, ale także drapieżnych gitar. Od razu spodobał mi się instrumentalny Headhunter (idealnie pasuje do gier komputerowych lub animacji), podobnie No Light (świetne gitary), a już całkowicie rozbroił mnie Black z refrenem "Everything Dies!". To jest bardzo dobra płyta na imprezy dla rozruszania towarzystwa, które tymczasowo ma dosyć syntetycznej kupki, a chciałoby ostrzejrzych rzeczy. Profesjnalne wydawnictwo, dobry mastering, poligrafia no i oczywiście pomysły muzyków na utwory. Wszystko wyważone w stosunku do siebie i jest to jednocześnie album wpisujący się w kanon lepszych płyt w obrębie rocka industrialnego. Z przyjemnością wystawiam najwyższą notę. (NINa)

---

Something To Cry About |db9d9, 2003, ++++|

1. Maybe, 2. Something to Cry About, 3. Flesh, 4. Intoxic8, 5. Hostile, 6. Devoid, 7. Simulator, 9. Night Vision, 10. Le Mans

Zgaduję, że zespół db9d9 jest całkiem nieznany w Polsce, dlatego postaram się przybliżyć go fanom rocka industrialnego. Ta południowo-kalifornijska grupa powstała w latach 90tych, a pomysłodawcą jest Eric Recourt. Zespół wydał do tej pory dwie pełne płyty i demo z 1997r. Ostania płyta ukazała się w 2003r. i jak dla mnie jest to bardzo ciekawe wydawnictwo, może nawet ciekawsze niż płyta debiutancka. Something To Cry about zawiera dziesięć utworów utrzymanych w klimacie znanym z nagrań Drown, Circle of Dust i Argyle Park a także z pierwszej płyty Nine Inch Nails. Poza tymi porównaniami nie można powiedzieć, żeby db9d9 był zespołem kopiującym. Na płycie zawiera się ich charakterystyczna melodyka i riffy gitarowe. Bardzo dobrym akcentem w muzyce db9d9 jest też ich delikatna dynamika, a perkusistką, która wzięła udział w nagraniu tej płyty jest Susan Scholten. Na pewno ciekawymi utworami według mnie są Simulator, Night Vision i Flesh, a przynajmniej te zwróciły od razu moją uwagę. Pozostałe tworzą klimat płyty i nie ma znaczenia od którego utworu zaczniecie przesłuchiwać ten CD.
Zespół miał też w składzie muzyka polskiego pochodzenia o nazwisku Ward Slojkowski, który grał na basie i programował sekwencery. (NINa)

---