Tone |?, 2000| ++++

Filth Parade,Glitter,Chasing The Flag,Naive,Old Man

Zespół praktycznie nieznany, wydał już 3 płyty, ale na tej znajduje się 5 bardzo dobrych utworów, szkoda że tylko 5! Dobitnie rock industrialny, lekkie naleciałości z NIN (Chasing The Flag, a nie czasem 'Capture The Flag'? ;-)), Gravity Kills (Filth Parade, to chyba o berlińskiej Love Parade he,he), Filtera i Nihil (Glitter), Dope (Naive), Treponem Pal (wokal w Old Man). Mrocznie, z niepokojem, transowo, nie za ciężko, nie za lekko, wszystko wyważone, nie ma jakichś chamskich refreników. Mnie się osobiście bardzo podoba, zajebista końcówka utworu Chasing The Flag, jednakże na płycie ewidentnie wybija się Glitter (zimny, coldwaveowy basik!). (NINa)

---

Ressurected|COP International, 1998| ++++

1.Glitter,2.Tripped,3.Rattler,4.Something Real,5.Chasing The Flag,6.The Fall,7.Tronic,8.Sex,9.Insect,10.Hallucination Child,11.Toil And Charm

To debiutancka płyta zawierająca utwory pochodzące z bardzo rzadkiego promo „Tone” i kilkanaście innych ciekawych kawałków. Niektóre z nich można określić jako ‘industrialno-rockowe’ chociaż zespół starał się zawsze trzymać z daleka od sztywnych epitetów.
Inna zaleta Imbue jest fakt, ze nigdy nie używali tak często wykorzystywanych w tym gatunku dialogów filmowych. Ileż można słuchać fragmentów z filmów Kubricka, Cravena czy nawet popularnych seriali telewizyjnych z udziałem George W. Busha?? ;) Imbue nie wpadło w schemat. Najlepsze utwory to Glitter i Chasing The Flag. Wokalista Ric Peters w jednym z wywiadów znalezionych na necie zachwalał sobie zdjęcie z okładki tego CD, autorstwa by Katie Lake. Prawda, ze jest wieloznaczne? Ja widzę kwiatka i... cycki, a wy? ;) (NINa)

---

Filth Parade |COP International, 2000| ++++

Procession,Filth Parade,Glass Rose,Trigger Happy,Few & Far Between,Mother's High,Diamond Sunset,Postergirl,Naive,Old Man,Preprogrammed

To drugi album Imbue przynoszący różnorodność nastrojów i wrażeń. Może Imbue nie był zespołem znanym ale na pewno zespołem branym pod uwagę przez kolekcjonerów CD, stawiających ich muzykę na równi z Die Warzau czy Sister Machine Gun ze względu na te nieszablonowe kompozycje. Dzięki Imbue dostaliśmy takie utwory jak Few & Far Between z prawie teksańskimi gitarkami lub Diamond Sunset z mrocznie brzmiącym basem, typowym nieco dla rocka gotyckiego.
Glos Ric’a Petersa (Ric'a Nigela, jak podpisywał się na niektórych pytach) jest bardzo rozpoznawalny, bardzo dobrze brzmiący, emocjonalny, szorstki i, sorki musze to powiedzieć, ale jego talent marnuje się w The Perfects, gitarowo-elektronicznej formacji, w której obecnie śpiewa. Nie mam nic do The Perfects bo maja swoje genialne przeboje, ale glos Ric'a idealnie pasowałby do ciężkiej, gitarowej muzyki. Z jednakowa pasja i zaangażowaniem mógłby śpiewać o miłości i nienawiści, nadal pozostając bardzo wiarygodnym. Ale jak sadze jeszcze usłyszymy o jego kolejnych projektach, w które się zaangażuje ;) (NINa)

---

Ritual in Bloom |Underground, Inc., 2004| ++++

The Switch,Get Back,Hypershift,Blue Illusion,Taste Of Heaven,Serene,Habit,Center Of Madness,Season Of The Fates,Ritual In Bloom,Landmine,Puppet,The Dour Tides,Inside Outside,Idol,Inflatable Replaceable Heart,Of Now

Imbue był amerykańskim zespołem założonym przez Ric’a Petersa (aka Ric’a Nigela) na początku lat 90-tych. Oficjalnie zostały wydane 3 pełne albumy, ale Ritual In Bloom jest dziełem najdojrzalszym, wieńczącym historie Imbue, ponieważ zespół zakończył działalność po jego wydaniu. Ta płyta jednoczy w sobie wpływy gitarowego rocka i innych stylów muzycznych, które nadają utworom różny wydźwięk. To nie jest czysta industrialno-rockowa muzyka, ze Hypershift, Taste of Heaven, The Switch, Habit czy Idol mogą być spokojnie brane pod uwagę przy określaniu tej płyty jako industrial-rockowej, w klimatach, powiedzmy Stabbing Westward.
Moje ulubiony utwór to Puppet, tajemniczy, pełen pasji i nawet gniewu pojawiającego się w zagęszczonej atmosferze. Jest tu tez kilka balladowych utworów, wiec jeśli szukacie niestandardowych albumów, sięgnijcie po Ritual In Bloom. Dodatkowym atrybutem przyciągającym uwagę jest okładka CD, na której znajduje się zdjęcie jeżyny w ujęciu makro i której kilka nasion przypomina szklane kulki. (NINa)

PS. Wielkie podziękowania dla Ric’a Petersa za nadesłaną muzykę! :)