White Trash Devil In A Jesus Christ Pose |GMR, 2010|

01. Who I Am Is How I Kill, 02. The Hunt, 03. At The End Of The Tunnel, 04. Knuckle Duster, 05. Almost Gone, 06. Broken Bones & Twisted Minds, 07. Running Free, 08. Hell, Sinners & Demons Awaits, 09. Make The World Sleep The Sleep, 10. Why Heroes Fade Away, 11. To Face The Dirt From Below, 12. As In Life...As In Death, 13. The Rise & Fall Of The Insane

Wygląda na to, że Man.Machine.Industry swoją nową płytą zakotwicza się już na dobre w gatunku industrial metal. Zespół nadal trzyma się muzyki metalowej (i jakby nie było pochodzi ze słynącej z ciężkiej muzyki – Szwecji), utwory pozostały agresywne, ale otrzymały także celowo industrialne (i na szczęście nie ‘marszowe’) brzmienie. Kompozycje nie zostały jednak zaaranżowane na kształt bezmyślnej siekanki, jak to często bywa w przypadku podgatunków metalu, ale posiadają wyraźne podziały na refreny i zwrotki.

Podczas przesłuchiwania tego albumu przyszły mi na myśl zespoły, jakimi M.M.I. prawdopodobnie inspirował się podczas tworzenia utworów, tj. Ministry („Who I Am Is How I Kill”, „The Hunt”), Prong („Broken Bones & Twisted Minds”, „As In Life...As In Death”), Killing Joke („At The End Of The Tunnel”), czy wspomniany Misery Loves Co. („Knuckle Duster”, „Hell, Sinners & Demons Awaits”), a przynajmniej te, których muzykę znam, chociaż fani death metalu czy grindcore’u pewnie wyłapią ślady innych wykonawców. I tylko ślady, bo aranżacje M.M.I. są jak najbardziej ich własne i nie ma mowy o podróbkach.

Sekcja rytmiczna (Nail na basie i DNA na perkusji) doskonale współpracuje z gitarowymi riffami J. Bergmana, a jego gwałtowne wokale potrafią szczelnie wypełnić odpowiednie miejsca w strukturach utworów.
Ciekawym akcentem jest pojawienie się Patrika Wiréna (Misery Loves Co.), który gościnnie zaśpiewał w utworze „Almost Gone”, a ci z Was, którzy zapoznali się wcześniej z muzyką tego zespołu, mają już pojęcie, jaki to charakterystyczny głos. Inni zaproszeni goście to Gustav Jorde (Defleshed/Valley of the Dead), Misha Sedini (Come Sleep/Lingua), Ken Stone (The Knockouts) oraz undergroundowa poetka i pisarka Lady M.
Płyta została wydana przez GMR Music, który to label ma w swojej ‘stajni’, między innymi, taki zespół jak Crucified Barbara, a ten kto śledzi poczynania żeńskich zespołów hard rockowych, będzie wiedział o kogo chodzi ;)

Reasumując, ta muzyka nie wymaga przydługich recenzji, także nie będę się rozpisywać, ale myślę, że powyższa treść wystarczy na zobrazowanie zawartości albumu White Trash Devil In A Jesus Christ Pose na tyle, aby po niego sięgnąć jak najszybciej. (NINa, 09/19/2010)

---

http://www.myspace.com/manmachineindustry