Fabryka to budowla jak najbardziej związana z przemysłem, gdzie praca trwa ciągle, z przerwami na konserwację i odpoczynek i gdzie można doświadczyć całej kakofonii industrialnych dźwięków wydawanych przez maszyny. Można tam spotkać też obsługujących je ludzi, jeśli cały system nie został jeszcze skomputeryzowany od A do Z.

Ta muzyka ma w sobie potencjał, odkryty tylko przez nielicznych, także może być określona jako 'elitarna', bo nie pociąga za sobą liczb, ale wybrane osoby czy zespoły. Fabryka wypełniła lukę na zapotrzebowanie na informacje o tych gatunkach, poprzez zgromadzenie w jednym miejscu w internecie najlepszych zespołów kwalifikujących się do określenia ich tym mianem, ze względu oczywiście na pomysł, brzmienie i jakość wykonania. Nigdy nie interesowało mnie podążanie za kimś, powielanie schematów, ale wytyczanie własnej ścieżki i tworzenie czegoś nowego.

Industrial rock i industrial metal są wartościowymi, agresywnymi odmianami muzyki rockowej i metalowej, które wymagają od muzyków pomysłowości, znajomości aranżowania i budowy ciekawych kompozycji, gry na różnych instrumentach, obsługi programów komputerowych, a w przypadku koncertów - naturalnej ekspresji energii, która przecież spowodowała decyzję o wykonywaniu przez nich takiej, a nie innej muzyki.
Jednocześnie nie może być tak, że do jednego worka wrzuca się wszystko, co nie zostało jeszcze selektywnie sklasyfikowane, bo np. nikomu nie chce się opracować nowej nazwy gatunku muzycznego, co ostatnio dotyczy np. metalu industrialnego. W ten gatunek zostało wepchnięte już tyle nieciekawych zespołów psujących jego dobre imię, że spotykam się ze zdziwieniem przy odrzucaniu propozycji znanych nawet zespołów co do okazania im promocji poprzez np. recenzje czy wywiady. Dla mnie i recenzentów, grupy te są określane jako 'pseudo', a dla takich nie ma miejsca w magazynie, bo my stawiamy na szczerość i pomysłowość, a nie wtórność i dominację wizerunku ponad inspirującą muzykę. Bronimy prawdziwego wizerunku tej muzyki, dlatego magazyn Fabryka Industrial Rock można określić jako 'filtr' do odcedzania 'fusów', które to 'fusy' mogą być z łatwością przyporządkowane do innych, nowo-utworzonych gatunków muzycznych ;)

Profesjonalne, szczere i wiarygodne edukowanie o rocku i metalu industrialnym, wyławianie i prezentowanie czytelnikom i słuchaczom najlepszych zespołów obu scen - nowych, a także starszych, nieznanych, lub takich, które w swoim czasie nie otrzymały wystarczającego zainteresowania ze strony prasy.
Oczywiście niebagatelne znaczenie ma zbieranie doświadczenia na polu dziennikarstwo-tworzenie stron www-grafika, a także bezpośrednie kontakty z ulubionymi zespołami i ciekawymi ludźmi, wspierającymi ideę Fabryki.
Podpieramy podstawy rocka industrialnego i metalu industrialnego, ale odrzucamy to, co do niego nie pasuje. Jednocześnie nie zamykamy się na rozszerzenia i postęp, np. chętnie pomagamy zespołom łączącym rock i metal industrialny z hardcore, ale wstrzymujemy się od łączenia tych gatunków z np. popem, hip hopem, death metalem, i wszystkimi innymi, które jako finalna mieszanka będą znacząco odstawały od wytycznych.

Główny nacisk położony jest od początku na recenzje, bo wiążą się z bezpośrednim obcowaniem z ulubioną przez nas muzyką oraz wyrażaniem swoich opinii na piśmie. Kolejnym krokiem jest poznanie i przedstawienie postaci muzyków stojących za danym zespołem czy wydawnictwem, czyli wywiady. Następnie pojawiają się darmowe płyty, bo ludzie jednak lubią darmowe rzeczy, a dla nas wygodne jest to, że są oferowane legalnie, wprost od ich autorów. Mniejsze znaczenie mają podcasty i galeria.
Od czerwca 2010 r. nowym dodatkiem są blogi doświadczonych muzyków (jak wyżej, tylko po angielsku) w tematyce porad odnośnie tworzenia zespołu, muzyki, jej promocji, organizowania koncertów, relacji z fanami, wyboru wytwórni, zakładania własnego biznesu itp., które mam nadzieję przyciągną zainteresowane osoby a także dzięki czytelnikom muzycy Ci dostaną dodatkowe rozpoznanie i promocję swoich zespołów poprzez magazyn. Na razie swoją wiedzą dzieli się z Fabryką Jeff Scheel (Gravity Kills), ale oferta (free) jest otwarta dla każdego, kto wie, że umie ciekawie i wiarygodnie pisać i ma wiedzę popartą kilkuletnim doświadczeniem.

Nie biegamy za nowinkami, ale śledzimy je na bieżąco i dołączamy w razie potrzeby. Niektóre narzędzia czy portale społecznościowe sprawdzają się w promocji magazynu i zespołów, jak Myspace czy Last.FM, a inne okazują się już z założenia totalną porażką, jak Twitter. Wszystkie te sieci są produktami, które tracą z czasem na atrakcyjności i popularności, więc nie chcemy się zbyt angażować w tzw. chwilówki.
Do eksploatacji pozostaje ciągle strefa urządzeń przenośnych i dedykowanych im aplikacji, chociaż tak jak pisałam, są to tylko chwilowe gadżety i za 5-10 lat popularne mogą być np. pojawiające się w powietrzu skalowalne wyświetlacze, jakie można zobaczyć w niektórych filmach s/f, a na iPhony będziemy patrzeć jak obecnie na pierwsze telefony komórkowe (tzw. cegły) Motoroli, wyprodukowane na początku 2000 r. ;)

W przeciwieństwie do portali newsowych i wielu forów, ważna jest dla mnie prezentowana treść, wzorowana na książkach i magazynach drukowanych. Jest to ciągle bezpieczna forma prezentacji. Nie mam czasu na walczenie z trollami, a nie mam na tyle ludzi, aby moderowali treść komentarzy i kasowali spamerów, i nie jest możliwe całkowite zabezpieczenie portalu przed takimi osobnikami czy mechanizmami. Dotyczy to samej Fabryki.

Statystki są bardzo świeże, bo zainstalowane w lipcu 2010 r., czyli po 4 latach od przeniesienia Fabryki na stabilne miejsce, dlatego nie oddają wiarygodnie całokształtu feedbacku.

Wg. najczęściej obecnie stosowanego mechanizmu Google Analytics do weryfikacji statystyk stron, ilość wejść na obie wersje magazynu to prawie 1600 unikalnych wizyt w ciągu miesiąca (lipiec-sierpień 2010), a ponad 2100 wizyt w ogóle, z tego większość stanowią nowi czytelnicy, 1/3 powracający po raz drugi lub trzeci. Ok. 3% stanowią powracający ponad 25-60 razy.

Największy ruch pochodzi z USA (+700), Polski (+300), Niemiec (+150), UK i Kanady (+100). Dominującą przeglądarką jest Firefox, po nim IE i Safari. Systemy to oczywiście Windows, potem Mac OS i Linux. Zdarzają się wizyty z iPhone, ale jak pisałam, niewiele mogą sobie na razie oglądnąć, sorki ;) (Patrz: Czy jest wersja strony Fabryki przystosowanej do telefonów komórkowych, iPhonów, iPadów itd.?)

Wg. wyszukiwarki Google.com na dzień 9 sierpnia 2010 r. pod hasłem "fabryka" magazyn Fabryka Industrial Rock pokazuje się na pierwszej pozycji wśród ponad 3 mln rezultatów oraz na drugim miejscu na Google.pl. Dla zapytania "industrial rock" magazyn Fabryka Industrial Rock zajmuje trzecie miejsce wśród ponad 9 mln rezultatów na Google.pl i piąte na Google.com, a dziewiąte miejsce dla tego zapytania zajmuje profil Fabryki na Myspace.

No i finalnie, wg. wewnętrznych statystyk Fabryki, najczęściej czytanym artykułem jest... dosyć skromny wywiad z Lucią Cifarelli (KMFDM) i staje się nim szybko nawet po resecie czytań wszystkich artykułów.

Żadne. Do wszystkiego dochodziliśmy sami metodą prób i błędów. Jestem szybko uczącym się i upartym samoukiem o zdolnościach artystyczno-techniczno-organizacyjnych, a jeśli coś mnie bardzo wciąga, to próbuję aż do skutku. Dotyczy to pisania recenzji, robienia wywiadów, używania HTMLa, CMS-ów, grafiki (kurs zrobiłam tylko dla papieru), a także języka angielskiego (sama zaczęłam się go uczyć w wieku 9 lat, a potem kontynuowałam zajęcia w szkole i na studiach). Nie nauczyłam się jednakże PHP, raczej z braku cierpliwości ;)

Podobnie Scott, Marco, James i Xen, nie mają dziennikarskiego doświadczenia potwierdzonego na piśmie, ale posiadają wrodzoną ciekawość i tzw. lekkie pióro - umiejętności tworzenia tekstów i obserwacji, a także świetny słuch, pozwalający im wskazać konkretne analogie (James jest przecież muzykiem, tak samo jak edytor tekstów angielskich - Scott aka Tempest). Doug także sam nauczył się edycji i produkcji podcastów/utworów muzycznych, bo współpracuje z metalowym zespołem swojego brata – Dirt.

Mogę powiedzieć, że wszyscy jesteśmy "inteligentni emocjonalnie" i tkwimy w muzyce (nie tylko tym gatunku) od najmłodszych lat. Naszym głównym celem jest potrzeba pisania i wyrażenia swoich obserwacji, a także wskazywania czytelnikom tego co ambitne i tego co bezwartościowe. Nie podążamy za nikim i niczym, a wręcz non stop przeciwstawiamy się temu, co jest przereklamowane, płaskie i "trendy". Stąd wynika też selektywność, o której mowa w innym rozdziale tego FAQ.

Wszystkie powyższe zostały dokładnie przetestowane z uwzględnieniem bieżących aktualizacji. Każdy z nich ma zalety i wady, ale PHP-Fusion najlepiej nadaje się do zamieszczania zawartości o formie bardziej encyklopedycznej niż interaktywnej, w czym przeciwieństwem jest (ciężki!) WordPress. PHP-Fusion ma wbudowane forum, galerię i system komentarzy, a także oczywiście możliwość tworzenia kont użytkowników. Zostało to zablokowane z przyczyn obiektywnych, głównie przeciwko internetowym trollom, spamerom i ludziom, którzy nie piszą dla potrzeby inteligentnego pisania, ale dla zaznaczenia swojej obecności w internecie, zareklamowania siebie. Fabryka to nie jest portal socjalny. PHP-Fusion nie ma jednak wbudowanego systemu tagowania (którego wykonanie zamówiłam za opłatą), a szablony pozostawiają wiele do życzenia, a do drobne zmiany wykonuje się przez dłubanie w stylu CSS.

Joomla ma bardzo czasochłonny system administrowania i za dużo funkcji dla zwykłej pracy edytorskiej. Drupal wygląda zbyt prostolinijnie, a z kolei WordPress jest jednym z najcięższych (długi czas ładowania się edytorów i całych stron niezależnie od szybkości serwera) systemów do blogowania, mimo tego z uporem maniaka setki dziennikarzy i zespołów korzysta z tego CMS-a, no bo jest ładny i taki Web 2.0. WordPress posiada wiele użytecznych wtyczek dla zwiększenia interaktywności między edytorami a czytelnikami, oraz ciekawe tematy graficzne, ale to są jego jedyne zalety.

Żeby było ciekawiej, przetestowany został także system na jakim zbudowana jest Wikipedia (Media Wiki), ale po odpaleniu wyglądało to tak mozolnie i archaicznie w porównaniu z pozostałymi, że odpadła w przebiegach. Ponad to Fabryka nie miała być systemem użytkowników otwartym na edycję, ale pozostawać pod ścisłą kontrolą kierownictwa ;)

Osobiście RSS, ale każda z nich ma zalety i wady. RSS jest dostarczany tak szybko, jak sam/sama na to pozwolisz czyli wraz z włączeniem programiku do otrzymywania aktualizacji (polecam open source'owy, darmowy RSS Owl na wszystkie platformy systemowe, ale większość z przeglądarek internetowych czy klientów e-mailowych także obsługuje takie kanały informacyjne).
Newsletter przysyłany jest nie częściej niż co dwa tygodnie, więc w przypadku newsa na temat np. niedługo odbywającym się koncercie może być za późno na reakcję. Ponadto newsletter jest wysyłany w formie HTML, więc jeśli masz włączoną tą opcję (co polecam w treści newslettera), to zobaczysz trochę więcej niż sam tekst, linki lub zdjęcie, gwarantowane w czytnikach RSS. Przy korzystaniu z RSS sam/sama decydujesz jaki kanał chcesz subskrybować (dostępne: newsy, artykuły, download, playlista i wpisy bloga z Last.FM oraz podcast, obecnie nieaktywny), a w newsletterze dostaniesz informacje o wszystkich aktualizacjach z danych kategorii w jednym e-mailu.

Jest, ale bardzo ogólna http://www.fabryka.darknation.eu/php-files/wap2
iPhone, iPad i inne wynalazki są tylko gadżetami ostatnich kilku lat i nie widzę powodu angażowania się w coś chwilowego, jeśli każdy ma w domu laptop czy komputer z większym wyświetlaczem/monitorem.

Jest taka opcja w planach, i jeśli możliwe, dla każdej z tych platform.

Tak, ale taka usługa jest odpłatna, cennik ustalany indywidualnie w zależności od popularności danego miejsca dla publikacji i zakresu pokrywanej przez niego tematyki (tylko muzyka lub muzyka-technologie-social-praca-sklep itd.) Nie piszemy jednakże artykułów sponsorowanych, jeśli dany temat lub muzyka nas nie interesuje i nie mamy w tym temacie nic do powiedzenia, nie zmuszamy się do myślenia/pisania nawet za pieniądze.

Przyjaźń z Adamem Grossmanem i spowodowanie reaktywacji jego grupy Skrew, kontakty z zespołami, których słuchałam przez wiele lat, zanim zdecydowałam się do nich napisać, wywiady z muzykami tworzącymi lub wspomagającymi tworzenie tych gatunków jak Marc Jameson (Diatribe), Jim Marcus (Die Warzau), Siebold (Hate Dept.), Richard Patrick (Filter), Sean Beaven i Neil Kernon, telefoniczne rozmowy z Marco Nevesem (Treponem Pal), poznanie prawdziwych i długoletnich fanów tej muzyki z całego świata, wykonanie projektów okładek dla płyt Bound in Oblivion i Cyanotic, wywiad na żywo z muzykami Ministry/Prong. Największym sukcesem jest jednak zbudowanie i utrzymanie magazynu, jakiego nikt inny nie zbudował do tej pory, mimo że sam gatunek muzyczny miał swoje '15 minut sławy' w latach 90-tych.

Porażka jest jedna, "działalność" jest niedochodowa. Poza tym to, że za wysoką jakością nie podążają duże numery. Z drugiej strony to sukces, że udało się ochronić przynajmniej 2/3 pierwotnego industrial rocka przed 'rozmiękczeniem' i faktem jest, że magazyn jest rozpoznawalny i odwiedzany przez fanów tej muzyki, a także odpowiednie zespoły.