Jeżdżeniem taxi z całym wielkim, ciężkim zestawem: komputer (wersja obudowy tower), monitor CRT, mysz, klawiatura, pożyczanie nagłośnienia i świateł, drukowaniem plakatów, bilecików, zaproszeń, robieniem zdjęć i publikowaniem ich w galerii. Zresztą tak szczerze, to z prawdziwym DJ-owaniem miało to mało i dużo wspólnego; mało bo nie miksowaliśmy z płyt ale z mp3, a dużo, bo chodziło o edukację muzyczną w kontekście wyprostowywania co jest rockiem industrialnym i nie granie tego, co nim nie jest (w przeciwieństwie do innych imprez). Chodziło też o wprowadzanie na scenę polską nowych zespołów, które przysyłały mi swoją muzykę i szukały promocji poprzez Fabrykę, oraz prezentowanie utworów, które ludzie już znali, żeby mogli poczuć się trochę jak w domu.

W tych imprezach brali udział inni gościnnie zaproszeni DJe ze znanych imprez z Krakowa (Buffer, Vesper, Scarlett, Rage69) oraz znany polski DJ muzyki industrialno-noisowej Wiktor Skok.
Con dostał się do Maszynerii przez ciekawy przypadek, mianowicie przed debiutancką edycją imprezy poszłam z do drukarni cyfrowej, aby zlecić wydrukowanie plakatów, biletów oraz ulotek. Con akurat obsługiwał w tym dniu klientów i w czasie drukowania zaczął mnie zagadywać o rock industrialny, bo sprawdził chyba adres magazynu i wspomniał, że prywatnie słucha np. Marilyn Manson. Wymieniliśmy adresy emailowe i w efekcie tego spotkania oraz jego zaangażowania w sprawę, zagrał swój set DJ'ski na pierwszej Maszynerii, a także zorganizował i poprowadził samodzielnie drugą jej edycję.
Dodam, że mnie także zaproszono do gościnnego DJ'owania na imprezy Elektrostrefa 3 (26 czerwca 2004) oraz Discordia 6 (24.04.2004 na pewno, ale z treści reklamy tej imprezy "w roli gościa specjalnego, na życzenie - ponownie NINa (Maszyneria)" wychodzi na to, że grałam jeszcze na którejś z poprzednich edycji Discordii).

Imprezy skończyły się wraz z nadejściem rozsądku, bo jednak nie było z tego jakiegoś większego dochodu, a więcej problemów z załatwianiem sali, nagłośnienia i robieniem promocji oraz płaceniem za taksówki a w Polsce taryfa taryfie nierówna. Ponad to, cokolwiek by się w Polsce nie zrobiło profesjonalnie pod kątem edukacji, to rock industrialny pozostanie undergroundowy i fani są, ale rozrzuceni po całym kraju, więc ciężko zgromadzić ich w jednym klubie. Tak więc, czy Maszyneria, czy Malfunction czy Suburban Sounds mogą się jeszcze kiedyś odbyć, wszystkie trzy są moim wytworem, zarówno ze względu na nazwę i treść, ale nie podejrzewam, żebym miała organizować je kiedykolwiek w Polsce. Mogą też ewoluować w coś innego, jak reszta rzeczy związanych z Fabryką, bo u mnie nie ginie, co było porządnie zorganizowane i zaplanowane.