Gilt |Atlantic, 1995| +++

Richest Junkie Still Alive, Kiss Destroyer, Suicide King, Animal Mass, The Soft Collision, Solar Temple, Tryst, Casual Users, Twofold Godhead, Last, Serpico

Gitarowe, mroczne klimaty; chyba najbliższe skojarzenie z płytą 'Ungod' Stabbing Westward. Także wolniejszy Gravity Kills i coś koło Pitchshiftera, a teraz takie rzeczy gra Sunna. Bardziej rockowe granie, mnie się najbardziej spodobał 'Twofold Godhead' i 'Last'. Płyty trzeba przesłuchać kilkakrotnie, bo nie wpada w ucho tak od razu. I dobrze. Dopowiedzieć można, że producentką płyty była Sylvia "Sassy" Massey, mająca za sobą współpracę z grupami Tool czy Babes In Toyland. (NINa)

---

Concentration |Mammoth/Atlantic 1993| ++++ !!!!

Perfect Tan (Bikini atoll), Butterfly Wings, Lilith/Eve, Albert Speer, Limiter, If I Should Explode, Shake, Cheap, Acceleration, Ancestor Cult, Content, Trigger For Happiness

Obowiązkowo!!! Muzyka na tej płycie jest rozwibrowana, dynamiczna, intrygująca, gitarowa, wielowarstwowa, a miejscami subtelna i seksowna, słowem POCIĄGAJĄCA w każdym calu!! Nie ma smędzenia, dołów, zbytniej agresji; wszystko żyje własnym życiem i daje mnóstwo energii! Ta muzyka najbardziej przypomina mi dokonania Gravity Kills na 'Perversion' i Stabbing Westward z płyty 'Ungod', ale nawet im daleko do mistrzostwa MOLG. Producentem tego albumu jest Roli Mosimann (pracował z The The, Mind Bomb, New Order, Young Gods, Swans i remiksował utwory Gravity Kills).
Po kolei: startujemy od Perfect Tan i już na wstępie zaczynają się subtelne, erotyczne klimaty w gitarowej otoczce. Kolejny Butterfly Wings rozgrzewa delikatnie, w stylu Gravity Kills czyli wielokrotnie powtarzane słowa refrenu, samplowe wstawki, i proste gitarowe riffy. Utwór Lilith/Eve rozwala mnie za każdym razem. Sexowny, pikantny, no i ten basik na końcu, najlepszy utwór na płycie!! Albert Speer niczym nie intryguje ale nie jest to zły utwór. Limiter przypomina utwory Stabbing Westward i - jeśli ktoś pamięta taką gotycko-punkowo-zimno falową grupę - Tones on Tail - z nimi skojarzyły mi się wokale. If I Should Explode to taki utwór na uspokojenie, i wcale nie usypiający, a następujący po nim Shake... No właśnie, to drugi, po Lilith/Eve najlepszy utwór na tej płycie. To, co dzieje się w 2 min. 15 sek. przyprawia mnie o totalny orgazm [szkoda, że tak krótko, ale w sumie zawsze można sobie powycinać i zrobić paro-minutowego loop'a! :-D] Następujący po nim Cheap raczej nie powala, przypomina za to nagrania KMFDM. Acceleration ma punkowy smaczek, a Ancestor Cult robi się ciekawy przez częste zmiany tempa. W Content występuje typowe dla MOLG brzmienie, ale trochę drażnią zbyt monotonne uderzenia perkusji. Ostatni utwór Trigger For Happiness to także ukłon w stronę brzmień KMFDM.
Szkoda, że lata 90-te mamy już za sobą... (NINa)

---

Machines Of Loving Grace |Mammoth/Atlantic, 1991| ++

Burn Like Brilliant Trash (at jackie's funeral), Cicciolina, Rite of Shiva, Lipstick 66, X-insurrection, Content, Weatherman, Terminal City, Number Nineay, The 4th

To trochę słabsza płyta, co oczywiście nie oznacza, że można ją sobie odpuścić. Rozpoczyna się niezbyt ciekawym Burn Like Brilliant Trash (nad singlowym utworem pracował Brian Liesegang z Filtera, a remiksem tego utworu zajął się Reznor - utwór trafił na bootlegową płytkę pt. The Tainted Touch of Trent's Carress). Kolejny utwór dosyć ładniutki, dziecinny.Trzeci kawałek wchodzi dynamicznie i już można rozpoznać charakterystyczne brzmienie MOLG z lekko przesterowanym wokalem, klangowanym basem, ciekawymi samplami i riffami gitar. Następnie tejemniczo zapowiada się X-Insurrection, z klawiszami może trochę w stylu lat 80-tych. Kolejny utwór Content jest nagrany w stylu funky: kobiece chórki i slapping na basie. Weatherman jakoś mi umknął, ale za to Terminal City zapowiada się jak sztandarowy hit MOLG. Płytę kończy Number Nine, bo to faktycznie utwór nr 9, równie nudny jak jego tytuł :-]
Może to ciekawy przypadek, bo nudzi mnie większość utworów o budowie zwrotka-refren-zwrotka, po prostu za szybko wpadają w pamięć i stają się nudne po którymś tam przesłuchaniu. W przypadku MOLG jest jednak inaczej, nie wiem czy jest to kwestia bardzo zróżnicowanej struktury ic utworów, czy głos wokalisty jest tak sexy ;->, czy może dlatego, że w żadnym utworze nie ma niepotrzebnych dziur, każda 'szczelinka' jest czymś dopchana, przez co utwory są ciekawe, no i często zmienia się tempo..? Jakkolwiek by tego nie analizować, po wszystkie płyty MOLG należy jak najszybciej sięgnąć, bo kapela w Polsce jest chyba zupełnie nieznana, wypuściła już parę wspaniałych albumów i... przestała istnieć w 2000r! (NINa)

---

MOLG on Discogs