6.0 |Positron! Records, 2001|

01. Automaton, 02. Loser, 03. The Best That You Can Do, 04. Never, 05. Machine, 06. Ten Minute God, 07. Machine II, 08. Gonne Be Right, 09. Down on Me, 10. What I'm Waiting For, 11. Release, 12. Machine III, 13. Machine (No!), 14. Machine IV, 15. End

Album ten rozpoczyna serię 'szóstek', które zostały nagrane głównie przez założyciela grupy Chrisa Randalla i Miguel Turanzasa. Brzmienia są bardzo zróżnicowane i nie związane ze sobą w konceptualny sposób (poza serią "Machine"). Spokojne gitarowe granie z dodatkiem elektroniki, nawiązujące do lat 70-tych i muzyki Hendrixa ("Automaton", "Never", "Gonne Be Right", "End"), przeplatają się z utworami utrzymanymi w klimatach rock-popu ("The Best That You Can Do"), rapu ("Loser"), a nawet flamenco ("Ten Minute God"), chociaż nie brakuje tu charakterystycznego electro-rocka, z którą grupa związana jest od początku swojej kariery ("Down on Me", "Release"). Nie obyło się także bez eksperymentalnej elektroniki ("Machine", "Machine II", "Machine II"I, "Machine IV"), która przynosi atmosferę filmów science fiction, miejscami nawet tych z lat 60-tych. W zasadzie, seria "Machine" jest jednym, wydłużonym utworem, podzielonym na pięć części, które dosyć dobrze zazębiają się ze sobą. Osobiście najbardziej spodobał mi się "Machine (No!)" za rytmikę, która wprowadza życie po poprzednich, dosyć ospałych lub dla odmiany, chaotycznych utworach.

Album ten nie ani pasuje do kolekcji rocka industrialnego, ani też nic do niego nie wnosi. Słychać w tej muzyce za dużo studyjnych efektów, zniekształceń i wymuszonego eksperymentowania. Brakuje ognia, kręgosłupa i konceptu, ale może spodobać się słuchaczom, którzy preferują niespójne, zróżnicowane brzmienie.
(Katarzyna 'NINa' Górnisiewicz, 13/05/2012. Krótka, darmowa recenzja. Zobacz notę o prawach autorskich.)

[R]evolution |Positron! Records, 1999|

01. Libertad, 02. Carbon Copy, 03. Got To Be, 04. Smash Your Radio!, 05. Transient One, 06. Transient Two, 07. Closer To Me, 08. Wrong, 09. Vibrator, 10. Autoloader, 11. Strange, 12. Bring You Down (Take You Higher)

Album [R]evolution zawiera industrialno-rockowe utwory ("Carbon Copy", "Got To Be", "Smash Your Radio!") z dynamicznym basem i gitarowymi riffami, ale także nagrania o klubowym brzmieniu, jak "Transient One" i "Transient Two" w stylu muzyki grup Leftfield i Underworld. "Closer To Me" to jazzowa kompozycja z udziałem saksofonu, a "Wrong" to utwór rockowy z dodatkowym zastosowaniem pianina. SMG nie stroni od soulu ("Vibrator", "Strange"), funkowych latam 70-tych spod znaku Herbie Hancocka i Chicka Corei ("Autoloader"), ale na uwagę zasługuje rozpoczynające album atmosferyczne intro "Libertad", które przynosi atmosferę elektronicznej muzyki Klausa Schultze.

Specyficzny ton nagrań Sister Machine Gun, wynika głównie z wokali Chrisa Randalla. Muzyk ten, niczym leniwy kot sprawia wrażenie, jak gdyby chciał powiedzieć: "Jestem luzakiem, nigdzie mi się nie spieszy i niczego mi nie brakuje". Nie oznacza to jednak, że Chris nie potrafi czasem krzyknąć w partiach refrenów.

W przeciwieństwie do tytułu płyty, nie za bardzo poruszana jest tematyka jakiejkolwiek rewolucji, ani też nie pojawia się rozpoznawalna, buntownicza muzyka. Mamy tu raczej do czynienia z rewolucją w przełamywaniu schematów, niż zwracaniem się do określonej grupy słuchaczy.

Produkcją [R]evolution zajął się, między innymi Van Christie, muzyk znany z grupy operującej w podobnych klimatach muzycznych - Die Warzau. Brzmienie tego albumu jest niewątpliwie oryginalne, jednak nie przeznaczone dla fanów, którzy oczekują mocnych wrażeń.
(Katarzyna 'NINa' Górnisiewicz, 13/05/2012. Krótka, darmowa recenzja. Zobacz notę o prawach autorskich.)

The Torture Technique |TVT/Wax Trax!, 1994|

Salvation, Sacrifice, Negative, Krackhead, Cocaine Jesus, Wired, Brother Bomb, Nothing, Torture Technique, Iron Sun, Heaven

To bardzo przeciętna płyta w klimatach muzyki grup Pig i Sheep on Drugs, a czasem delikatnie nawiązująca do tego co grało Gravity Kills, Machines of Loving Grace i Stabbing Westward. Jest tu parę utworów, na które można zwrócić uwagę, np. Cocaine Jesus, utrzymany w subtelnościach i erotyzmie wypływającym z niektórych nagrań wspomnianego wyżej MOLG. Dosyć ciekawy jest też Wired, kojarzy się trochę z wczesnymi nagraniami Ministry, a także Iron Sun, który już ewidentnie mieści się w definicji "industrial rock". Płyta ta niestety, pokazuje też jak łatwo można było w połowie lat 90tych założyć zespół i używając prostego sprzętu i przeciętnych sampli skonstruować, (bo ciężko mówić tu o komponowaniu), parę utworów, które można upchnąć do szufladki z tym konkretnym gatunkiem muzycznym.
(Katarzyna 'NINa' Górnisiewicz, 2003. Krótka, darmowa recenzja. Zobacz notę o prawach autorskich.)

---

Influence |2003, Positron! Records|

To Hell With You, Another One Down, Influence, Clean, The Death Of Me, Everything Else, Motivator, Entropy, Everybody, Denial, Antagonizer Prelude, The Antagonizer

No i dało się ;) Najnowsze wydawnictwo SMG ma w sobie urok wynikający zarówno z tanecznych rytmów, zadziorności jak i brudnego brzmienia. Bardzo udanym utworem jest Clean, dobrze przemyślany, rozwija się w ciekawy sposób, nie ma w nim jakiegoś punktu kulminacyjnego, poprostu płynie sobie spokojnie, a Chris Randall... mruczy w taki sposób, że jego głos staje się niejako jeszcze jednym instrumentem ;)
Oprócz Clean, mamy tu też bardzo dopracowany utwór Everybody, który pod koniec robi się dynamiczny i mimo powtarzającego się rytmu, nie staje się nudny po którymś tam przesłuchaniu. A na obudzenie dostaliśmy chyba najlepszy utwór SMG - najlepszy, patrząc pod kątem taneczności i dynamiki. Myślę tu The Death of Me, na którym zajeździłam kilka bateryjek w mp3 playerze. Mocny i szybki beat, powtarzalność, proste teksty, a nóżka sama przytupuje ;) Kolejny hicior to Motivator, nieco w klimatach Gravity Kills i Machines of Loving Grace, poza tym idealnie wpasowuje się w definicję rocka industrialnego, i który śmiało można grać w radiu albo na imprezach. Na uwagę zasługuje także utwór Denial (prosty ale urokliwy) i dynamiczny Antagonizer, też do zagrania na imprezie.

Podsumowując - płyta bardzo udana, zachowuje elementy rocka industrialnego jakimi SMG raczył nas od początku swojego istnienia, a także wprowadza nowe, taneczne akcenty i stąd też oceniam to wydawnictwo na pełne 4 gwiazdki :)
(Katarzyna 'NINa' Górnisiewicz, 13/05/2004. Krótka, darmowa recenzja. Zobacz notę o prawach autorskich.)