Deus Ex Machina |SPV, 1992, +++|Misery, Agressiva 2069, Zawieszeni w Próżni, Stary Bóg, Ted Suicide
Zamaskowany, Fast Food, Fire and Water, Deus Ex Machina, Koniec Dnia

Agressiva 69, to jedna z nielicznych polskich kapel, która odważnie skorzystała z samplerów. Był to nie lada wyczyn - zarówno ze strony zespołu (nowa kapela i debiutancka płyta - taka muzyka mogła się nie spodobać w tym zacofanym kraju) jak i wytwórni (materiał wybitnie niekomercyjny, na którym nie zbije się kasy). Agressiva pokazała, że stać ich na wyrażenie fascynacji zespołami Einsturzende Neubauten, Frontline Assembly, Ministry czy Test Departament. Muzyka na Deus Ex Machina jest eksperymentalna, industrialna, zimna i pasuje do nazwy zespołu (czego nie można już powiedzieć o teraźniejszych wycieczkach Agressivy w stronę popu z refrenami). Na pewno w Polsce jest wiele kapel, które gdzieś tam sobie grają taką muzykę, ale pozostaje to zarejestrowane tylko na paru CD dla znajomych i potomności. Te zespoły nie przebiją się u nas, w momencie kiedy rynek muzyczny lansuje zespoły wtórne i prostackie. Agressivie udało się przebić i za to brawa. Dobrze, że Deus Ex Machina się w ogóle ukazała, bo możemy teraz powiedzieć, że u nas też pojawiają się industrialne kapele. Bardzo mi się podoba Fast Food i Koniec Dnia. (N)

---

Hammered by the Gods |SPV, 1994, +++|Fear (Patrick Ashley Is Really Dead), Apology, Justice, This Is My World, Welcome to Poland Asshole, She Was Souless, House of VooDoo, Money Is Sin, Little Criminal, Upside Down, Devotion (desert), Out of the Breath, Sucker,
Prayer in the Evening

Kontynuacja klimatów z Deus Ex Machine, ale bogatsza brzmieniowo. Bardzo dobre kompozycje: Money Is Sin, Fear, She was Soulless, Little Criminal. Gdyby Agressivę nominować do MTV Music Awards A.D 1994 w katergorii electro/industrial (takiej kategorii nie ma, ale wszystko jeszcze przed MTV), to myślę, że muzyka zawarta na HBTG jest na tyle dojrzała by śmiało mogła reprezentować Polskę. (N)

---

2-47 |2-47, 1997, +++|Point Of View, Pure, Mrówki Atakują Las, Geny Milczenia, Lokator, Seed
Dial-In, Clinical, Dark Disco, Trance 12

2-47 to najciekawsza płyta nagrana przez Agressive69, bo nareszcie pojawiły się ostrzejsze gitary i mocny beat, w dodatku słychać nawiązania do modnego wtedy Underworld. Osobiście drażnią mnie polskie teksty w towarzystwie dynamicznej muzyki, jednak w przypadku Mrówki Atakują Las i Geny Milczenia sprawa wygląda dobrze. Bardzo ładne powiązanie obu utworów i wściekła, nabierająca rozmachu dynamika Genów Milczenia jeszcze bardziej wpływa na wysoką ocenę tej płyty. Dial-In to taki dosyć eksperymentalny utwór, ale ma swój urok. Płytę kończy transowy i mroczny utwór Trance 12. Dodam, że istnieje też duga wersja płyty 2-47 pod nazwą Limited Edition, która zawiera lekko zremiksowane utwory z oryginału, a poza tym teksty i tytuły są w wersji angielskiej (np. Anthill zamiast Mrówki Atakują Las czy Demagnetization zamiast Trance 12). (NINa)