Terminal Code |Cruentus, 2010|

01. Contortion, 02. Inhale Exhale, 03. Disintegrate, 04. Neuro City Agenda, 05. Unthinkable Complexity, 06. Fractal Architecture Of The Stock Market, 07. Terminal Code, 08. Love And Tensor Algebra, 09. Dead End, 10. Paradigm, 11. Love And Tensor Algebra II, 12. Simsense_XP

Zetknięcie z trzecią, studyjną płytą Cruentusa przypomina porażenie prądem, chociaż słuchacz powinien przeżyć to spotkanie.

Cruentus (z łac. krwawy, krwisty), to polski zespół o długiej historii, bo założony w 1999 r. i początkowo prezentujący doom-goth-black-symphonic-metalowe brzmienie. W 2007 r. zwrócił się jednak w stronę stylów muzycznych, takich jak mathcore i industrial metal spod znaku Fear Factory, Meshuggah i Red Harvest oraz nielicznymi nawiązaniami do np. Static-X.
Cruentus ma w składzie dwóch gitarzystów, basistę, perkusistę, klawiszowca i oczywiście wokalistę, ale skład w ciągu lat ulegał zmianie, jak i w większości zespołów z długim stażem.

Najnowsza płyta zebrała już sporo pozytywnych recenzji w większych i mniejszych magazynach muzycznych. Styl mathcore, który jest dla mnie dosyć nowy (i szczerze mówiąc, męczący swoim natłokiem dźwięków), bo z tego, co widzę pojawił się chyba niedawno i jeszcze niewiele zespołów stosuje tą nazwę w stosunku do swojej muzyki, a dziennikarze dopiero uczą się, jak rozpoznawać ten styl i oddzielać go od np. metalu industrialnego. Dużo w mathcore awangardy, dysonansów, polirytmii i matematycznie wyliczonych taktów, tworzących ścianę dźwięku w tle, jednakże nie ma w tej muzyce głębi, podobnie jak w death metalu, z tytułu nadużywania perkusji, a co za tym idzie, rytmu. Na to wszystko nałożone są czasami całkiem śpiewne, choć nadal agresywne refreny, ale wyrażona złość wydaje mi się nieco płaska. Ale tak jak napisałam, to moje prywatne odczucie w porównaniu do np. pełnego ognia metalu industrialnego a'la Ministry.

Taka też jest muzyka wypełniająca Terminal Code, pełna matematyki, dysonansów i jedno-wymiarowej agresji. Ściana przesterowanych gitar i wykrzyczanych tekstów otwiera ten album utworem „Contortion”, przynoszącym na myśl inspiracje grupami Fear Factory i Strapping Young Lad, a kolejne utwory w zasadzie utrzymane są w podobnej tonacji. Moją uwagę zwróciły „Neuro City Agenda” i „Paradigm”, bo wpleciono w nie trochę sampli, chociaż i tak więcej niż w innych utworach.
W zestawie dwunastu kompozycji pojawiają się także instrumentalni 'odmieńce'; jeden bez gitar o interesującym tytule „Fractal Architecture Of The Stock Market” (z powodzeniem mógłby służyć także jako tytuł surrealistycznej ilustracji), pełen drum'n'bassowych i breakcore'owych wstawek. Drugi, to eksperymentalny „Simsense_XP”, w który chyba trzeba się dobrze wgryźć, aby go zrozumieć. Na albumie znajduje się także „Love And Tensor Algebra II” i według mnie, ta właśnie kompozycja może otworzyć przed muzykami przyszłość związaną z multimediami, bowiem jako typowy soundtrack, idealnie nadaje się do filmu science fiction lub cyberpunkowej gry w rodzaju System Shock.

Teksty Cruentusa (zaśpiewane w języku angielskim) krytykują i atakują zastaną rzeczywistość, odnoszą się do nowoczesnych technologii i ich wpływu na światopogląd oraz zachowanie się człowieka. Wyraźnie widać w nich fascynację filmem i literaturą science fiction, sięgającą do twórczości słynnego, polskiego fantasty Stanisława Lema (tekst do utworu "Love & Tensor Algebra" to oryginalny fragment jego Cyberiady) oraz np. Williama Gibsona, ikony cyberpunka.

Album Terminal Code cechuje wysoka jakość wykonania oraz produkcji, a także poprawna angielszczyzna, która zdecydowanie powinna otworzyć przed Cruentusem wiele okazji do zaprezentowania się podczas największych festiwali metalowych w Europie i poza nią.
Mnie osobiście męczy takie natężenie dźwięków, a już szczególnie perkusji, dlatego polecam ten album tym, którzy rozumieją czym jest mathcore, i którzy intuicyjnie 'czują' siłę jego brzmienia, a nie jest to muzyka dla każdego. (NINa, 09/12/2010)

---

Oficjalna strona | Last.FM | Myspace | Facebook