Cruel Melody |2007, I AM: Wolfpack, +++|

Mesopotamia, Animal, Lie, Coward (featuring Sonny Moore), Cruel Melody (featuring Carina Round), The Mark, I Have a Need (featuring Sam Rivers), 4 Walls, Stop a Bullet, One of Yours, New Hunger, I Am Where it Takes Me (featuring Johnette Napolitano), Iodine Sky

Black Light Burns powstał w 2005 r. i natychmiast zgromadził wokół siebie fanów. Przyczyn jest kilka, jednakże na pierwszy plan wysuwa się skład zespołu: Wes Borland, niegdysiejszy gitarzysta Limp Bizkit (oraz Big Dumb Face, From First to Last), Danny Lohner, były muzyk Nine Inch Nails (ma także swój projekt Reinholder) i perkusista Josh Freeze (Devo, A Perfect Circle, The Damning Well, NIN, Guns N' Roses).
Bardzo dobry start i w dobrym momencie, kiedy scena muzyki rockowej nie ma tak naprawdę kogo promować, bo od czasów boomu na muzykę z Seattle praktycznie nie wydarzyło się nic nowego. Muzyka BLB jest alternatywna, gitarowa, melodyjna, z wpadającymi w ucho refrenami, bliska dokonaniom Stone Temple Pilots (Coward, The Mark), Tel Aviv i Underworld (Iodine Sky), NIN ( programowanie w Animal i gitary w 4 Walls, ale podobieństwa tylko do NIN z płyt The Fragile i With Teeth).
Płytę otwiera utwór Mesopotamia, który stał się już chyba swoistym hymnem i utworem, z którym zespół jest kojarzony najszybciej. Bardzo charakterystycznym utworem jest też I Have a Need z ciekawym, nowofalowym riffem gitarowym, partiami wokalnymi i perkusyjnymi, ponieważ wszystko pojawia się tam we właściwym czasie. Stop a Bullet przypomina mi jakiś utwór Marylin Manson z Mechanical Animals. One of Yours ma na początku coś z Primusa (dzięki brzmieniu gitary). Mój faworyt to New Hunger, piękna suita wzbogacona o ambientowe tło, z industrialno-rockowymi samplami i gitarkami i niepowtarzalnym klimatem, a stopniowe wyciszenie pod koniec utworu jeszcze bardziej pozwala wchłonąć jego atmosferę. Na płycie jest też kilka spokojniejszych utworów, jak ten wspomniany wyżej, oraz I Am Where it Takes Me, Cruel Melody, i Iodine Sky, który zresztą bardzo przypomina mi estetykę nagrań progresywno-elektronicznych zespołów Telefon Tel Aviv i Underworld. Nie jest więc też zaskoczeniem, że producentem płyty jest Josh Eustis, odpowiedzialny za brzmienie nagrań Telefon Tel Aviv.

CD polecam tym, którzy szukają muzyki powstałej na bazie wiedzy i zdolności do jej tworzenia; muzyki z klimatem i artystycznym zacięciem. Muzyka BLB jest melodyjną mieszanką rocka alternatywnego, industrialnego, nowej fali i miejscami nawet pojawiają się brzmienia Seattle, z głównym, według mnie naciskiem położonym na podobieństwa do nagrań Stone Temple Pilots. Okładkę płyty stanowi obraz Wesa Borlanda, jeden z wielu, które możemy oglądać na jego internetowej galerii pod adresem www.theborlandgallery.com. Więcej o BLB na www.blacklightburns.com
(NINa)