FABRYKA - Encyklopedia Rocka i Metalu Industrialnego

[NINa, wywiad e-mail, 2006-03-17]

Myślę, że ludzie zastanawiają się, skąd pochodzi nazwa zespołu. Czy oznacza cokolwiek?
Na początku lat 90-tych Robby i ja chodziliśmy do szkoły o profilu artystcznym, i wtedy właśnie wymyśliliśmy nazwę Synchronine, coś co może się kojarzyć ze słowem "synchronizacja" ze względu na rodzaj muzyki jaką tworzyliśmy i jakiej słuchaliśmy. Po jakimś czasie dodaliśmy jednak słowo "Factor", ponieważ uznaliśmy, że może się zdarzyć, że ktoś inny mógłby też tak samo nazwać swój zespół. Taki mały dodatek.

Czy przyświeca wam jakaś główna idea?
Wszyscy trzej słuchamy różnych gatunków muzycznych i to wychodzi podczas komponowania utworów. Ciągle staramy się tak pisać utwory, aby stawiać sobie wyzwania i jednocześnie skupiać się na tym, co nam się podoba. Oczywiście z zachowaniem kontekstu dla danego utworu.

Pochodzicie z Philadelphii. Czy to jest miejsce przyjazne rockowi industrialnemu?
Pochodzimy z Atlanty w stanie Georgia. Ja mieszkam w Philadelphii, a Jamie i Robby w Atlancie.

Trzydziestego marca zamierzacie zagrać koncert razem z zespołami Brainclaw i Autovon. Czego się spodziewacie po tym występie?
Mamy nadzieję, że przyjdzie dużo osób, i że zyskamy nowych znajomych. Zobaczymy czy Philadelphia okaże się "industrialno-rockowa" w takim stopniu, w jakim może być.

Synchro Nine Factor został powołany do życia dziewięć lat temu. Patrząc wstecz - jaki mieliście cel w zakładaniu zespołu i czy ten cel udało wam się osiągnąć?
Interesowało nas rozwijanie się pod kątem muzycznym i stworzenie czegos wyjątkowego, z czego bylibyśmy dumni. Sądzę, że tym etapie odnieśliśmy sukces.

Jestem pewna, że poza tym, że jesteście muzykami jesteście także fanami innych zespołów. Jaki był najlepszy koncert, który widzieliście na żywo?
To było dosyć dawno temu, ale pamiętam, że podobał mi się koncert Skinny Puppy w 1992 roku i Marylin Manson w Atlancie, a także The Church na pierwszej Lollapaloozie. Ale na przykład nigdy nie widziałem jeszcze na żywo ani Godflesha ani Faith No More.

Koncertowaliście z takimi sławami jak: Pigface, My Life with the Thrill Kill Kult, Zeromancer, Bile, Decoded Feedback, Circle of Dust, Grim Faeries, Slick Idiot, Hanzel und Gretyl, Sister Machine Gun, Voodou, Christ Analogue, Torrent Vaccine, SMP, Bozo Porno Circus, God Module i Negative Format. Co zazwyczaj robicie pomiędzy występami? Włóczycie sie z innymi muzykami tu i tam, czy może spędzacie czas z fanami?
Rzadko kręcimy sie z innymi muzykami. Czasem włóczymy sie z fanami i przyjaciółmi albo promujemy zespół pod kątem miasta, w którym może zdarzy nam się kiedyś zorganizować koncert.

W latach 70-tych istniała subkultura grouppies. Niektóre dziewczyny jeździły za zespołami z jednego koncertu na drugi i często uprawiały z nimi seks. Czy grouppies przetrwało po dziś dzień?
W porównaniu z np. Guns'n'Roses wypadamy blado, nie bierzemy narkotyków, nie angażujemy sie w takie rzeczy, koncentrujemy sie przede wszystkim na muzyce. Gdybyś się kręciła koło nas, to raczej zaangażowalibyśmy cię w rozdawanie ulotek, sprzedaż płyt, musiałabys spać na podłodze, restaurować się w bufecie, kulić sie w autokarze na miejscach do spania, zmieniać się za kierownicą podczas jazdy, i z uśmiechem słuchać Toola po dziewięć razy podczas każdej podróży. Chociaż kiedyś jedna młoda dama powiedziała nam: "Gdybym miała samochód, to pojechałabym za wami wszędzie." A jako, że była posiadaczką wyłącznie rolek, to Jamie zagrał jej solówkę, co chyba ją usatysfakcjonowało.

Na płycie, którą od was dostałam znajduje się parę remiksów w wykonaniu Mr. Dava'e Hudson'a, Allena Smitha i Setha Questora. Kim oni są?
Mr. Dave Hudson jest DJem występującym w Atlancie. Zrobił dla nas dwa remiksy, a jeden z nich został wydany na składance "Notes from Thee Real Underground #5 wypuszczonej przez Invisible Records. Seth Questor występuje też jako Xero/G (www.myspace.com/xerog) i pochodzi z Nowego Jorku, a jego remiks znalazł się na singlu "Cold, Dead and Wet", który wysyłaliśmy za free do ludzi, a także w dokumentalnym filmie pt. "Alternative Worldz" dystrybuowanym przez Adam and Eve Films. Natomiast
Allen Smith dowodzi projektem Gas Chamber i pochodzi z Jacksonville na Florydzie. Zrobiliśmy parę remiksów do naszej pierwszej płyty "Right Wing Conspiracy" zanim wydaliśmy "re[deploy]". Chociaż nie zamieściliśmy ich wszystkich na CD, ale może na następnej płycie, którą zamierzamy wydać w tym roku znajdzie się ich więcej.

Pamiętacie może czasy czterośladowych magnetofonów? Czy nagrywanie muzyki było bardziej ekscytujące wtedy, niż teraz, kiedy większość sprzetu ma wysoką jakość, a producenci oprogramowania prześcigają się w wymyślaniu programów coraz to doskonalszych i bardziej przyjaznych użytkownikowi?
Zachowałem sobie dużo nagrań, które zrobiliśmy przed wydaniem CD, remiksy z czterośladów, nagrania koncertowe, wywiady, jakieś spontaniczne improwizacje i inne tego typu rzeczy, które chcę mieć na pamiątkę. Mimo, że może nigdy nie wydamy tych nagrań, to mieliśmy wielką przyjemność w ich tworzeniu. "Right Wing Conspiracy" było nagrane na Adacie a "re[deploy]" w ProTools, więc kto wie czego użyjemy do następnej sesji nagraniowej? Bardzo nas kręci przebywanie w studiu i spędzanie po 12 godzin w otoczeniu mrocznych dźwięków. Po jakimś czasie dopiero zdajemy sobie sprawę, że minął już cały dzień i nadszedł czas na płatności.

Nie wiem jak to wyglądało w USA, ale w Polsce 20 czy 30 lat temu, jeśli komuś udało się zdobyć długo poszukiwana płytę, to taka osoba aranżowała spotkanie, podczas którego grupka znajomych mogła wysłuchać płyty i odpowiednio ją skomentować. Im bardziej się szukało (nawet latami!), tym bardziej miało się przyjemność ze zdobyczy. W chwili obecnej nie ma za bardzo za czym polować, bo wszelkiego rodzaju muzyka została już wydana na nośnikach cyfrowych i łatwo ją kupić. Nawet bardzo rzadkie nagrania zostały zremasterowane i są ponownie sprzedawane. Czy są jakieś utwory, płyty, których do tej pory nie udało wam się zdobyć, a szukacie ich od dawna?
Muzyka jest teraz bardzo dostępna. Pamiętam to wieczne czekanie na pierwszy CD zespołu Electronic, singiel ukazał się na dwa lata przed wydaniem płyty. To samo z Prodigy i ich płytą "Fat of the Land". Tak często słuchałem utworu "Firestater" zanim ukazała sie płyta, że słuchając jej obecnie pomijam ten kawałek, bo mam go dosyć.

Było w muzyce rockowej kilku takich liderów, indywidualistów, którzy przyciągneli uwagę fanów, jak między innymi: Jim Morrison, Kurt Cobain, Ziggy Stardust (David Bowie), Marilyn Manson, Freddie Mercury, Robert Smith albo Andrew Eldritch. Czy możecie wskazać kilka innych tego typu osobowości i określić, jaki czynnik zadecydował o ich, prawie kultowym sukcesie?
To może śmieszne, ale wykonaliśmy kiedyś na koncercie cover utworu "Vision Thing" nagranego przez The Sisters of Mercy i publiczność bardzo dobrze go przyjęła. Zawsze sądziłem, że takim wpływowym muzykiem i liderem był Bob Marley, ponieważ nic nie ograniczało jego twórczości i dlatego też od tylu lat trafia w gusta różnych ludzi.

Synchro Nine Factor na Myspace | recenzja re[deploy]